سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 17 ارديبهشت 1403
  • روز اسناد ملي
28 شوال 1445
    Monday 6 May 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      دوشنبه ۱۷ ارديبهشت

      ایرانیِ آریایی

      شعری از

      علی صمدی

      از دفتر بهترینم باش نوع شعر
      ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۸ شهريور ۱۳۹۱ ۱۰:۰۳ شماره ثبت ۷۷۷۹
        بازدید : ۷۳۲   |    نظرات : ۸
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر علی صمدی

       
      اگر من بیقرارِ
      لحظه ی اندیشه ام
      یا افتخارِ 
      ملتی دل پیشه ام
      و یا سردار یک دنیا غرورم
      و پرچمدار مردی، 
      و شیرین تر ز آن اصحاب دورم
      اگر من دانشم در حد اعلاست
      و یا فکرم برای نسل فرداست
      اگر اجداد من شاعر بُدند و 
      دانش آموز
      اگر دانش پژوه و کارکشته
      و ماهر تر ز هر دانش نگاری
      حدیث عشق دارد میهن من .
      دل مردان بی باک و
      نگاه امن زنهایش
      سپیدار بلندی را که از اوج افق پیداست ، می مانند.
      قلمهاشان همه شیوا ، همه هم خاکیانم
      و دلهاشان درون یکدلی پیدا،
      صفای ناز چشمان قشنگ دلبران میهن من
      که می ریزد شرر
      بر باور ناپاک یک مشتی دل چرکین
      نماد عشق است و مستی و شادی .
      درون شهر های خاک من اینجا
      غزل ریزد ز انگشت تمام مردمانش
      هنرها بارد از هر کوچه بر جان خیابان
      هنر اینجا 
      غریق ناز چشمان هنرمندان زیبای دیارم شد .
      تو شاید پی بری بر افتخارم
      جهان روشن شد از  چشم نگارم
      من اینجا در دل شبهای روشن
      میان لاله های رسته در دریای شبنم
      سخن از داد میدارم
      و با بیداد  پیکارم
      و با نامردمیها دشمنی دیرینه دارم.
      بگویم تا کنم روشن ضمیر خسته ات را
      مرا از خاک پای دادگر کورشِ بی تا
      و از جام می جمشید و
      از سرنیزه رستم،
      و تنها عشق سهراب و
      دل گُردآفرید،
      و از شنهای تخت پاک جمشید آفریدند.
      درون چاه بیتاب دل من
      برای قصه ی درد دل بیژن
      غزل بارید از ابر سیاوش 
      و چشمم را ز اشک دختری(( بنشسته بر روزن ))
      و پایم را ز تیری که ((نشسته بر تناور ساق گردویی)).
      نگاهم را ولی آرش
      درون چله ی دل تا بلندای افق پرتاب کرد
      و دنیا را زچشم من همه سیراب کرد
      من از نسل گهربار اهورایم
      و از زرتشت پاک روشنایی
      مرا مزداست سالار اهورایی.
      دلم در دست میگیرم چو آرش
      بسانِ غمزه های مانده در
      رعدِ نگاهِ آذرخشِ دخترانِ پاکِ خاکم
      و می شورم!!!!!
      به شورشهای ناپاک خسان غرق اندر باد تورانی.
      سپیدارم
      سپیداری که در اوج غرورم
      دلی سرشار دارم از شعور پاک کورش
      تنم چونان دژی پیوسته در پیکار
      و زخم صد هزاران داغ هم در سینه دارم
      ستبر سینه ام سدی مقابل بر هزاران تیر و خنجر
      که می شورند بر مام میهن من. 
      به وقت نازداری بهترینم
      زمان جنگ اینجا برترینم
      هنر شیداست از شوق قلم در دست شیدایم
      نه حیرت کن
      نه دندان تعجب بر لبت نه
      که من اینک سفیر سالم چشم اهورایم
      تمام میهن من ، پر شده از شوق،
      از عشقی دل انگیز
      که از پیچ و خم گیسوی تنها همسر کورش
      به روی ذوق سرشار تمام مردمم پاشید .
      تمام ذهن من پُرگشته از جشن قشنگ مهرگان و
      شادی ماهانه  ی اجداد پاکم . *
      ندانستی کی ام من؟
      نفهمیدی چه میگویم؟
      و من حق میدهم نادانیت را
      بجز ایرانیان
      کس را شناسی 
      تا سخن از عشق گوید
      وجز راه درستی پوید اینجا مذهبی را.
      ((در گشوندم
      مهربانیها نمودندم
      به دور از خشم برف وسوز
      قصه میگوید برای بچه های خود عمونوروز)) .
      چه کس جز مردم من
      درگشاید خسته ای را
      و بگشاید طناب بسته ای را.
      گوش کن پچ پچی می آید اینجا
      ((منم آرش
      سپاهی مرد آزاده ....
      کمانداری کمانگیرم.....
      آری آری جان خود در تیر کرد آرش......))
       و گلهای درون میهن من
      درختانش
      همه از ذره ی اندام آرش نوش کردند.
      و فکر نیک و گفتار پسندیده و کردار خوشی را
      توشه ی پندارشان کردند .
      آری آری 
      شاعری بارانی ام من
      تا غزل برپاست هم
      ایرانی ام من .
       
       
                  علی صمدی تابستان 91
      ۰
      اشتراک گذاری این شعر
      ۱۱ شاعر این شعر را خوانده اند

      ف . قنبري ( خزان)

      ،

      بهونه راد

       ،

      Guest

       ،

      سمانه هروي

       ،

      ستاره حیدری

       ،

      علي اکبر افضلي

       ،

      میثم سهرابی(فریاد)

       ،

      سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

       ،

      رضا رحیق

       ،

      محمد علی شیردل

       ،

      علی صمدی

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۷ ساعت پیش       احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
      دیروز       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۵ روز پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۵ روز پیش       سید هادی محمدی سید هادی محمدی
      ۶ روز پیش       شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
      ۶ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0