سهــم مــن و تـــو از زنـــدگی

هنوز آیینۀ آویخته بر دیوار                  

چشمان تو را بخاطر دارد ،

وقتی که هر روز در مقابلش

موهایت را شانه می زدی.

پرده های اطلسی خانه

لمس دستهایت را از یاد نبرده

و شیشه های پنجره

نگاه بارانیت را ...

گلهای نیلوفر باغچه

هنوز بوی تو را دارد

و درهای نیمه باز

انعکاس صدای پا یت را ...

یادت هست روز خداحافظیمان را  ؟ !

پیراهن کتان گلدار بر تن داشتی

و روسری ابریشمی ات را

محکم گره زده بودی.؟..

قمریان بالای دیوار می خواندند

ترانۀ دلتنگی را

و دستهایمان جدایی را

تجربه می کرد...؟!

چمدان در دست

و کیف کوچکی آویزان بر شانه ات.

و تردیددر رفتن

این سهم من و تو بود

از یک زندگی ...

                                               سرودۀ  شهلا فراهانچی

                                                تاریخ ارسال اردیبهشت 91

                                                در سال 90 سروده شده