ژستِ تازه

شونتو بالا میندازی و میری
فکر می کنی دل کندن آسونه
تغییرِ موضع میدی هر لحظه
صفحه ی شطرنج شده این خونه

همین که میری اوج می گیرن
دلواپسی هایی که بی مرزن
شکاک و بدبین نیستم اما
این شهر در و دیوارشم هرزن

دلواپسی هامو نمی فهمی
هر روز از من دورتر میشی
هرچی به دست و پات می اُفتم
تو سرکش و مغرورتر میشی

باور کن این دلواپسی عشقه
ترسم از اینه بدمت از دست
این راه که میری سمتِ بن بسته
از بچگی بیزارم از بن بست