رازونیاز

نه دگـــر دل حزیـــــــنم هوس نیـــــــــاز دارد

نه دگــــر توان صحبت به سرنمـــــــــــاز دارد

ودوچشــم شب نشینم که گشوده تــا سپیـــــده

نه دگــر توان مـــــانـــدن  به شبـی دراز دارد

به طـــریق دلنشینی بنشین به دل که بینــــی

همه شکــــوه دارد آنکـــــه، غم جانگدازدارد

چه شود کَرَم بباری و شبی سحر نمــایــــی؟

که خـــــراب مبتـــــلا را نگـــــــه تو بـاز دارد

بنگـــــر دل حزینــم که فـــــروغ روی هر مَه

به کنــــــــــار اختـــرانش رخ دلنـــــــواز دارد

چه کند،هوای ِ دلــداده پـــــرازعطــرونسیمت

نشود جــــــــدا زکویت که غمت بنـــاز دارد