راه و رسم دلبری

نه چون خورشید زرپوشم که گویم مشتری دارم
که هر دم زهره و ناهید گردد گرد رخسارم
نه هم چون این زمین خاکی و افتاده به زیر پا
که مهتاب از سر دلسوزی اش باشد پرستارم
نه چونان عنکبوتانم که تار از حیله پردازم
که گیرم شاپرک ها را به چنگال از دل تارم
نه زیبا و فرح زا مثل برفم تا که یک کودک
برای بازی و تعطیلی اش خواهد که من بارم
نه چون کعبه مقدس تا به گردم حاجیان دائم
طواف آرند با شور و شعف از بهر دیدارم
نه چون آن شمع مغرورم که پروانه به شیدایی
به گردم گردد و با شعله ام وی را بیازارم
ندانم سرّ عشق و راه و رسم دلبری ها را
از این رو در همه عالم نباشد هیچکس یارم
ولیکن من تو را دارم ٬ اگرچه مانده ام تنها
میان خیل انسان ها ٬ خدایا باش غمخوارم