کوچه عشق

چندی است به جرم باتوبودن 

درکوچه عشق می زنندم

هر شام به خانه بی هیاهو

افتاده وخسته می برندم

چون مرغ قفس در ارزویت

بال و پر دل ز هم درندم

از اینکه به تو نماز گویم 

از دامن تو همی کشندم

هرچند که بی خبر ز مایند

گویند زبان خود ببندم

عشقت ندهم به وعده خوش

گر مرغ دلم ز تو رمندم

لطف تو شود چو شامل من

 بر بی خبران همی بخندم

غافل زتو هرگزم نبینی

هر بتکده ای که می برندم