سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 22 ارديبهشت 1403
    4 ذو القعدة 1445
      Saturday 11 May 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        شنبه ۲۲ ارديبهشت

        گرفتاری بیست ساله مرد!!!!!!

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

         از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر مثنوی
        ارسال شده در تاریخ جمعه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۳ ۱۷:۲۲ شماره ثبت ۲۶۱۹۲
          بازدید : ۷۰۷   |    نظرات : ۴۲
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        گویند زنی شبانگاه؛از تخت خود  جدا  شد
         
        شوهر  به  بر  نبود  و  لرزید  بر تن  خُد
         
        دیدش که شوهر خود،در مطبخ است و آنجا
         
        سرگرم   قهوه   است   و  دیوار را   تماشا
         
        گفتش  عزیز  دیده ؛ ای   مهربان     نگارم
         
        از   چیست  دل  پریشی؛ گو  بهر  من قرارم
         
        گفتش  به  زن نشستم؛با خاطرات بیست سال
         
        من می روم کلنجار؛از دست شانس و   اقبال
         
        یادت   بیاید   آن   روز ؛  از  آشنایی     ما
         
        هر دو به هم نشسته؛آن عشق مانده  بر  جا؟
         
        زد نیشخند به شوهر؛گفتا عجب گذشت زود
         
        دیروز  بوده  انگار ؛ فردا تو گیری  یادبود؟
         
        گفت مرد ای عزیزم؛ گفتی  پدرْت  سفر هست
         
        تا  والدم  نیامد؛ بنداز  به     گردنم     دست
         
        غرق در صفا چو بودم؛از  آن  همه  طراوت
         
        گلگون  گشت  چهره ؛ دیدم  به  خود  خجالت
         
        ناگه  که  بابِ  سرکار، از در  چو  شد نمایان
         
        با  آن  سلاح  جنگی ؛دیدش  تو هستی عریان
         
        گفت  با   منش   تو   باید ؛  با  دخترم   رسانی
         
        در   پیشگاه   محضر ؛  عقدی    چو    آسمانی
         
        یا   بیست  سال به  زندان؛ می افکنم  تو را من
         
        زودش   بگیر   تصمیم ؛ زن یا که پاره ات تن؟
         
        زن  گفت  شوهر  من؛  ای  مهربان   به   یادم
         
        آید   که   ساعتی   بعد؛  مهر   در  غمت نهادم
         
        شوهر   دگر   ز  بغضش؛  آکنده   بود  وجوشید
         
        چون   آب  آبشاران؛  از  هر  طرف     خروشید
         
        گفت  ار  که  من  به  زندان؛ رفتم کنون تمام بود
         
        حبسم   به   آخر  آمد ؛  آزاد     می شدم    زود!!
        nullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnullnull
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۰ شاعر این شعر را خوانده اند

        غلامعباس ریاحی(آریا)

         ،

        سید ظاهر موسوی

         ،

        سمانه هروي

         ،

        فروزان شهبازي

         ،

        حوریه هاتف

         ،

        حوریه(دلشید)اسماعیل تبار

         ،

        طاها محبی (حزین)

         ،

        محمد رضا نظری(لادون پرند)

         ،

        فاطمه رها

         ،

        رضا حمید راد ( احسان )

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
        ۱۴ ساعت پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        دیروز         بهروز عسکرزاده بهروز عسکرزاده
        ۲ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۲ روز پیش         بهروز عسکرزاده بهروز عسکرزاده
        ۳ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۴ روز پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۵ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        جواد مهدی پور

        وقت خط پهلو تهی از یار کردن مشکل ست ااا در بهاران پشت بر گلزار کردن مشکل ست
        شاهزاده خانوم

        د شد کوچه به کوچه جستجو عاشق او ااا شد با شب و گریه روبرو عاشق او ااا پایان حکایتم شنیدن دارد اااا من عاشق او بودم و او عاشق او
        ساسان نجفی(سراب)

        تا دل نشود عاشق دیوانه نمی گردد اا تا نگذرد از تن جان جانانه نمی گردد
        شاهزاده خانوم

        م بر من در وصل بسته می دارد دوست ااا دل را بعنا شکسته می دارد دوست ااا زین پس من و دلشکستگی بر در او ااا چون دوست دلشکسته می دارد دوست
        جواد کاظمی نیک

        از دل غم چه کنم

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0