قافله ی عشق

قافله ی عشق

سرزمین وحی را

با حضور خود 

می نوازد

عطر زهرا

می پیچد

در مدینه

قافله ی عشق 

راه می افتد

در شب

علی 

حسن وحسین

زینب

تابوت یاس را

می برند

به سرزمین

دلدادگی

اشک در چشم

زینب 

خشکید

همه ی شجاعت

علی

در وقار

فاطمه 

معنا می شود

اما اکنون

هزاران آه و

افسوس

که زهرا

ا ز علی

جدا می شود

قافله ی عشق

راه به کجا می برد

زینب

به دور دست

نگاه دارد

یاد خطبه ی زهرا

یاد فدک

که فاطمه

سخن می گوید

محکم وکوبنده

از علی

از ولایت

اما اکنون

آن سرو

سرش پایین

پهلو شکسته

قیامت شد

دل ها به سخن

لب باز کرد

یا فاطمه

تو شفاعت

کن بر ما

زا یر کوی تویم

سر تسلیم ورضا

آوردیم

بپذیر ما را

یا فاطمه