سنگ یاران

              سنگ یاران

  وقت باران باز باران می زنند

گریه ای بر سر به داران می زنند

 قلب هایی آسمانی گشته را

افترا در ضعف ایمان می زنند

عاقلان پیچیده اند در خویشتن

خنده را افرادنادان می زنند

قیل وقالی را کلاغان داشتند

 صحبتی از جنگ میدان می زنند

خانه هایی که تحمل کرده ایم

 طعنه بر دیوار زندان می زنند

رجم می کردند مرا در خواب دوش

وای از سنگی که یاران می زنند