اشک

از دیدن تو؛ غم شد مهمان دل مادر

ای اشک نشو جاری، بر گونه ی من دیگر

باید بروی امشب از خانه ی چشمانم

دلخور نشو از دستم،از تلخی من بگذر

همراه شدی با من در برکه ی اندوهم

مرداب نگاهم را هستی گل نیلوفر

میسوخت اگر قلبم در اتش درد و غم

با یک نفست میشد خاموش چو خاکستر

ای چشمه ی احساسم جاری نشو از چشمم

هرچند گلویم را بغضی بزند خنجر

میدانی و میدانم دلتنگ تو خواهم شد

زخم دل من میشد با مرهم تو بهتر

اما چه کنم ای اشک با دیدن روی تو

انگار ترک برداشت دیوار دل مادر