بغض

در هجوم سایه های سرد

زیر چکمه های شب

پیچیده شد

نسخه ی هزار درد مزمن ام،

تا در طلوع نارس آفاق غم فروش

با بغض های تلخ پنجره

در انحطاط فصل رویش درخت،

پنهان شود حضور روشن امید.

پ ن:

در تقارن دستان پرحسد

افتاده دل ساده ی بی کینه ام زیر پای خصم

از انزجار چشم های هرزه مغز

تاول زده احساس بالغ ام،

با من خدای ِ آسمان  بگو

"از چشم کدام ابر نگاه میکنی مرا؟؟؟؟؟"