مهدی جان!

هستی

جاودانه از سرشارت

خواهم سرود نام زرینت

روی پاک برگ برگ درختان.

تا خورشیدنگاهت

مردم قطب نشین دین را

تلنگری زند!

مقدس ترین خاک از زیر پای تو سرک می کشد.

مهدی جان!

پنجره ای بگشا در جمکران دلهایمان

شاید گذرت

طلوعی دمد به جسم تاریک شهر...

از کعبه ی چشمانت، تا تربت زهرایت

راهی نیست

آگاهم!

"شاید این جمعه بیاید شاید

پرده از چهره گشاید ، شاید"

با تشکر فراوان از استاد میر سلیمانی(باران)