برای باران...

برای باران ...

1)

یک عمر که لب بسته ام از شرم گناه

دلداه ی باران شدم از هرم نگاه

گشتم به هوایی که تو در چاه منی

رویای منیژه ماند و دل بر لب چاه

2)

من ساکن آن چشم پر از زنجره ام

بس بغض که صف کشیده در حنجره ام

باران شو و یک لحظه بیا جار بزن

بیهوده من امشب لب این پنجره ام

3)

هر لحظه که کابوس بدی می بینم

دور از نفست نشسته ام ، غمگینم

باران منی!دلم به باران خوش نیست

ای کاش کمی کنج لبت بنشینم

پ. ن :

تاوان نبودنت را باران به دوش کشیده است ...

ببین یکریز می بارد ..!