زلزله ...

"من به تو نیامده ام

اما تو به خودت بیا !..."

امشب نفس از دوریت از حوصله افتاد

در ساحت بی جان تنم غلغله افتاد

این چشم تهی پر شد از احساس تو برخیز

از خیس لبت تا لب من فاصله افتاد

آن نامه ی رنگین که از آن خون دلم ریخت

کاغذ شد و بد، لای ورق باطله افتاد

روزی که گدایت شدم این فاجعه زایید

که این بد قدم از چشم تو و قابله افتاد

تردید نکن بم شده دیوار دلم باز

چون زلزله در زلزله در زلزله افتاد

باز اسب نگاهت بدوان روی خیالم

رسوایی شومم که در این قافله افتاد

بغضی به فراوانی دریا به دلم ریخت

اندوه از این عشق تو در هلهله افتاد

از سرخ لبانت نگذشتم به سلامت

تاول شد و در عمق تنم آبله افتاد

من ماندم و یک بغض نفس گیر خدایا

صد غرّش تکبیر که در نافله افتاد

پ:::ن

این جا خورشید با یخچال های عظیم یخ تبانی کرده است

و عشق مرده در یک قدمی ...