دوبیتی های زمانه - صادق عماری

دفتر دوبیتی

دو بیتی های زمانه

1

من از جور زمانه   ،    سخت سیرم

چه بی مهر است و کی من می پذیرم

مدام آن  ،    لحظه می کاهد ز عمرم

خدا داند   ،       به او من مستجیرم

=

2

هزاران ابتلا   ،    بر من روا داشت

چنین دنیا   ، مگر با من وفا داشت؟

از آن روزی که دل   مشغول آن شد

برایم صد بلا      بی هر سزا داشت

=

3

نیاز من به دنیا    ،     غیر محدود

از آن دوری کنم ،   برگشته ام زود

مرا با خود کشاند ،     با چه ترفند

چه نفعی دارم از آن    یا کجا سود

=

4

ستم را هم روا دارد   ، به هر کس

نه دیدم با وفا باشد   ،   کمک رس

هرآن چیزی دهد گاهی به یک دست

گرفت آنرا   ، به دست دیگرش پس

=

5

چه کس گوید که دنیا مهربان است

نیاز و فقر   در خونش روان است

مرض ها    یا بلاها    بی شمارند

چه بدبختی در این دنیا  نهان است

=

6

به من گفتند   ، دنیائی دگر هست

درآن دنیا،خوشی نوعی دگرهست

امیدم با چنین وعده   بزرگ است

برای دیدنش    شوری دگر هست

=

7

از این رو من ز دنیا چون بریدم

بجز خوشحالی و لذت      ندیدم

به جایش   آخرت را من نشاندم

فروشنده شدم   ،    عقبا خریدم

=

8

به من گفتند   دنیا جای کشت است

اگرخوبی بکاری چون بهشت است

اگر توشه بری        با خود ز دنیا

توجایت کاخ زرین بام وخشت است

=

9

ز نعمت های خالق  ،   من شکورم

اگر آنرا نه بینم   ،       من کفورم

مرا در زندگی           چون آزماید

بهشتی می شوم  ،    دوزخ بدورم