این تبسم هایِ خالی را ببر

این تبسم هایِ خالی را ببر
آرزوهایِ خیالی را ببر
کوچه ها غرقِ خیالند عاشقند
بویِ گل هایِ مثالی را ببر
در نمازِ باغ،باران سیل شد
ساحلِ شهرِ سوالی را ببر
پشتِ کوچه کوچ می کرد او...وَ من
دیده فرمود آبسالی را ببر
تا بخواند بارِ دیگر بلبلی
غیرِ گل هر چیزِ عالی را ببر
می نویسم پایِ کوهی با صدا
فرش کن دل را وقالی را ببر

علی عبداللهی/اصفهان/25/08/92