یک ره....

چو به یاد آن،لب عطشان سقا می افتم.........بخدا می روم از خویش ،زپا می افتم

سروده ای تقدیم یاران ناب

شهادت مولای آزادگان برتمامی عزیزان تسلیت باد

.........

صدای تشنه مرگی درکویر خشک وتفتیده...

زحلقوم عطشناک زمین

جاری است

تمام عرضهای خاک رابستند کفتاران

وشب بانان..

وآب رودها وچشمه ها راهم،قوروق کردند

حلول نفرتی خشم زمین افزود

عاصی کرد انسان را!!!

سیرابی !

خیال نسل انسان شد

صدای ضجه هادردشت گم گردید

خدامردی...

به قصد قطره آبی

در

بیابان زد

که درحلقوم زردآلود طوفانی بیفشاند

وسرخ آغاز کرد...

این راه ناممکن؟

حرارت ...

اشگ دریا راتبه می کرد....!

زچشم داغ حورشید آسمان تر شد

نگاه مرد ...!!!

در گیسوی آب افتاد...

و او...

درقله ای...

مبهوت وساکت...!!!

گفت...

ولی...

یک ره به سوی آسمان باقی است...