تو از کدامین کهـــــــــــــــکشان
بر این دشـــــــــــــت بی نشان
آمدی
تو از کدامین آســــــــــــــــــمان
بر این خانه ، مهــــــــــــــــــمان
آمدی
تو چون قطـــــــــــــــــــــره باران
بر این کــــــــــــــــــــویر و بیابان
آمدی
تو چون مرهــــــم دست طبیبان
بر این زخـــــــــم خورده ، درمان
آمدی
تو چون گرمـــــــــی فصل بهاران
بر این یخ زده ، زمســـــــــــــتان
آمدی
تو چون هجرت آبشــــــــــــــاران
براین خشــــــــــــکیده جویباران
آمدی
تو چون مرغ ســــحر نغمه خوان
همدمی بر این مرغ بی آشــیان
آمدی
تو چون خنده ء گل بر گلـــستان
شــــــــکوه عشق بر دل باغبان
آمدی
تو چون اختر رهنــــــــــــــــــــما
بر گمگشته ســـــــــــــــــــاربان
بپای خســــــــــــــــــــــــــته ی
جــــــــــــــــــــدا مانده از کاروان
آمدی
تو چون چشـمه ی پاک جوشان
به تطهـــــــیر جان ، چون طیبان
آمدی
تو چون ریتـــــــــــــــــــــم ترانه،
معشـــــــــــــــــــــــــــوق جوان
به تنزیل جان، بر پیــکر رو بپایان
آمدی
تو چون عشــــــــق ســـــــوزان
به جان افســـــــــــــان پریشان
آمدی