ردای بندگی

ردای بندگی

خدایا با تو من آغاز کردم
بهار  دیگری  را  عاشقانه
به لطفت همچنان امّید وارم
ببخشا لغزشم را ای یگانه

شده از شاخه های سیب و بادام
سرازیر  آبشاری  از  شکوفه
به زیر هر درختی گشته جاری
دُر افشان جویباری از شکوفه

به ابر تیز پای خانه بردوش
که باشد کوله بارش پر ز گوهر
نگاه  التماس  سبزه  و  گل
به سوی اوست تا بارد سراسر

جهان در سیر و ما هم در مدارش
به  سوی  مقصدی  بی انتهائیم
در این سیر تکامل شاد از آنیم
که  زیر  سایه ی لطف خدائیم

الهی از تو می خواهیم هر دم
جدا  از  نور  احسانت نباشیم
ردای بندگی را  پاس  داریم
چو شیطان رانده از خوانت نباشیم

سید علی کهنگی  فروردین1402