چهارشنبه ۱۹ ارديبهشت
شعر موج نو
|
|
|
|
قلبم گهگاهی...
می بیند تورا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نوک انگشت پا...
تا فرق سرم، نیش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمهایت خلاف انصاف است
و من ضعیف تر از برگ زرد پاییزم
به روی شاخه درخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکرِ ترازو باشد...
عاشق نیست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکسته ام...
اما دوا نمی کنم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اضمحلال در زیستن و کوششی منفک!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخوان...
بخوان درد همنوعت را در اشعارم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کسی خیس شد !
یا که دید ؟
بی شک آنکه باران خواند ، فهمید
که شقایق چه گلی است
می رم امشب
تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امسال زمستان؛
دائم می لرزم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمانش دومصرع
از قصیده ای ناسرودنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری...
با تشبیه لبانش به چشمه بهشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه فایده ماندنِ دونفر زیر یک سقف؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما...
خریدنی نبوده و نیستیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر سی سالهٔ کتاب فروش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانش جان من است صاحب قلب من است
او بغض کند آسمان گریه میکند......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار بمیرد چنین اش که عشق خوانندش
که هر چه هست تمنای بی حاصل است انگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بلدم انگشت اشاره ی مردم...
به سمتم راببینم و خجالت نکشم...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن غروب سرد برفی
گفتم به برف...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزهای سرد پاییزی
بیاد خش خش برگان زرین
در خانه محصور نشسته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمام رویاهای خواب و بیداری ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون من خسته کیست ؟
که ز من پرتوان ترست
درون من ناموزون کیست ؟
که ز من زیباترست
درون من ملول ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به صنوبرِ...
جلویِ خانه تان...
گفتم قصهٔ خودمُ خودت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزاران روز فدای آن شب سرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدام به کلماتم می گویم...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم شعرهایم را...
واقعی بنویسم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلمات حول چه مفهومی بچرخد
تا شعری خوب در بیاید؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمم به آمدنت خشک شد
غبار بر نفسم نشست و
دلگیر شد
هر صبحی که شراره های نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر هست در این دنیا...
از خواب عجیب تر چیزی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروبی بود در کنارِ شهر
اتفاقی به هم بر خوردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بعضی بازی ها باید نخندم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب منُ توُ دختر سه ساله مان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از غم، به خواب پناه می برد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوهستان دور افتاده ای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من قبل تو احساساتی نبودم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من قبل تو...
خواب هایم سیاه و سفید بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چشمان شهلایت
تا قلب مهربانت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای روباه گریه ام گرفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتم
رفتی
رفت
تو از کنار من
او به سمت تو
من به سوی ویرانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بین دوستان زیادی که دارم...
سوالی از بلوط برایم پیش آمد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیلومتر ها از روستای کوچکمان دورم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم برفی زیبایی برای محبوبم درست کردم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر پانزده ساله همسایه مان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعرها را من ننوشته ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه ای را ازبین خارهای یک گل نجات دادم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به سختیِ لحظه ی ترک وطن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگاه از غربت
به شهر کوچکم برمی‌گردم...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به تمام چشم های دوخته به در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تصور هامی سازم
و شعرها می گویم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون من...
خیلی هارا نبخشیده ام...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکروخیال بین خواب و بیداری...
عجیب دیوانه کننده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید آخرین تلاش کلمات همین اند...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودم از قلم شاعری پنجاه ساله شنیدم...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم چرا...
یک جاده در ذهنم مدام می جنبد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگربعد از ازدواج دوستم نداشته باشد چه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخوشی...؟!
دلخوشی کجاست...؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار خوبی نبود
کلاغها اشعارم را حفظ بودند
تمام ساعتها را گم کرده بودم
و نمیدانستم کدامین روز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردبادی از کلماتِ زیبا و پر جنب وجوش
به سراغم آمد...!
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۴۴ پست فعال در ۷ صفحه |
بهروز عسکرزاده
عالی و
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
شاهزاده خانوم
میثم قدرتی چلارسی 
محمدرضا آزادبخت 
آذردخت شرقی(آذر دخت) 
