صفحه رسمی شاعر شهرام بذلی
|
 شهرام بذلی |
تاریخ تولد: | چهارشنبه ۸ تير ۱۳۶۷ |
برج تولد: |  |
گروه: | غزل سرایان |
جنسیت: | مرد |
تاریخ عضویت: | چهارشنبه ۴ ارديبهشت ۱۳۹۸ | شغل: | کارمند روابط عمومی ، |
محل سکونت: | ایران .تهران .شهرک راه آهن |
علاقه مندی ها: | ،تئاتر ،موسیقی، کتاب،سفر، قورمه سبزی😁 و پرسپولیس |
امتیاز : | ۱۲۵۶ |
| تا کنون 72 کاربر 236 مرتبه در مجموع از این پروفایل دیدن کرده اند. |
درباره من:
دانشجوی کارشناسی دوره مقطع ارشد زبان و ادبیات فارسی ،شاعر .نویسنده ،ترانه سرا ،عضو کانون نویسندگان جوان .
نویسنده ی وبسایت های ادبی و مهدِ تمدن |
|
|
|
اشعار ارسال شده
|
|
|
لطفا اگر دلتون گرفته منم یکی مثل خودتونم
زیر این پست جای مناسبی واسه حرف زدنه ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۷۲۸ در تاریخ دیروز
نظرات: ۱۶
|
|
|
سوار می‌کند همواره هر کجا اتوبوس ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۶۹۵ در تاریخ ۲ روز پیش
نظرات: ۳۵
|
|
|
زبانت تلخ و لبهایت شکر دارد
...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۶۶۳ در تاریخ ۴ روز پیش
نظرات: ۴۰
|
|
|
به بختِ خودم قانعم گر نشد !!! ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۶۰۴ در تاریخ ۶ روز پیش
نظرات: ۴۰
|
|
|
تقدیم به همه ی پدران نازنین ...
|
|
ثبت شده با شماره ۱۲۹۵۷۷ در تاریخ ۷ روز پیش
نظرات: ۶۶
| مجموع ۲۷ پست فعال در ۶ صفحه |
مطالب ارسالی در وبلاگ شاعر شهرام بذلی
|
|
|
![]()
مکاتبه ای با خدا
از سری نامه هایی برای معشوق
شاید بیش از هزاران بار واژه ها رو جابجا کردم .آخر هم نتونستم اونی که باید رو نگارش کنم .قطعا این ضعف من بود .ضعفی که هیچگ
|
|
|
|
|
![]()
میسپارم دست هایت را به آغوش دیگری
از من اگر گذر کردی ،فردا را بی زمستان خواهی دید
من پر از اندوهم ،پر از درد ،پر از سکوت های بی پایان!
تقدیرِ من را از میانِ تمام
|
|
|
|
|
![]()
.انتخابِ آگاهانه است که به زندگانی در جهان پیرامونمان رونق می‌دهد
انتخاب در هر زمانی ،و در هر مکانی طبیعتِ یک فرد بالغ است
انتخاب .جزئیات مهم ت
|
|
|
|
|
![]()
ماجراهای منو سراج ....بخش اول
یازده سال بیشتر ندارد ..خودش میگوید از پنج یا شش سالگی پیشِ پدرش کار کرده است .
نامش سراج الدین و فزرند کوچک یک خانواده هفت نفره یِ بلوچستانیس
|
|
|
|
|
![]()
به یک باره برای نصب لوله بخاری صدایم کردند .
خانه ی قدیمی وزیبایشان پر از مهر مادر نازنینشان بود .
جایی که صورت نورانی اش ،پیشانیِ پینه بسته اش را هویدا می‌کرد و دل هر میهمانی را
|
|
