يکشنبه ۳۰ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ گل سنگ شاعر بردیا امین افشار
|
|
|
|
نه نغمه لر چیخیر، زامان بویوندا
تاریخ میضرابی ینن، تاری چالاندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گینه قاچیر اوزوموزده کی ساعاتلار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی، در تابش خورشید، هویدا نمی‌شود مگر؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی نیامده ،
آمد و سَر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طغیان غروب در پس ابرها
جدال زرد وتُرنجی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تورق برگهای تاریخ
انسان هست و آرزوهای زیبایش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر بیر اینسان، آنا دیلینن
دونیانی و سِودانی تانیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بو گجه ده هر گجه یه تای
یوخسان دیه سن منه لای لای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیروز کجا مانده
که جنگلهایش سبز بود و...
چشمه های روانش سرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینسان، اینسانی دا گورمور
هر یرده بویلانیپ دووار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ینه اوره گیم ده بیر قوش اوچور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بَس دیر، دا گوزله مک ایسته میرم
یتیشمیر، وردغین سوز دادیمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نامه ها برایت می نویسم
می دانم که نمی خوانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
متن تئاتر زندگیست ،
برف و بوران و گلهای سرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌خورند سرنوشت ها رقم
رنگ عشق میگیرد آسمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می پوسد حقیقت در تکه های زمان
چیست حال صحرایی که ندارد باران ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جا جهانیست نارسیده
دل در اینجا می کندعُصیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود که یادت را فراموش کرد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولا بولر کی اینسان
اوزون ایتیرمیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیهات
دیریست
آوای مرگ می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد می زند با زخمه
دل در تن تنبور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بو بولوتلی گوی لردن
دییردیم قورتولسا یاغیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن زمان که می ریزد
از ماتمِ خشم ، سرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه ایله شمیسن اوره گیم
زامان سنن ده قالمیه جاخ بویله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بو ایل ده گورتولموش اولدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می شود که نسیم
نمی کِشد بر زلفِ جنگل شانه ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روایت هر صحنه ، با روایتگر است
اوست که مغرض ، یا که دادگر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می شود کرد
که گلهای سرخ ...
نگردند پژمرده ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او زامان کی قارانلیخ
شیرین زیندیگانلیخلارا باتانمادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغلایان گوزلری
نه سن و نه من و نه تاریخ
هش زامان گولدوره نمه ریخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دونیا ایکی بولمده پایلاشیپدیر
بیری منیم یاشلی گوزلریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد او دییر کی
اوتوروپ آمما قالخانمیاسان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گمانم ،
اشک سایه ها را
می باید که می دیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارقیندی
بو چاتدامیش گونلوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بو ایتگین دونیانین
اینان کی بونان چوخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن سوی دیوار تنهایی هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر زامان گَل اویات منی
قارانلیخ گیریپ گون یاتاندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می توان ره توشه ها نهاد
در گوشۀ یک کوله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوگون اوره کلر یاسدی
گویلردن ایلدریم شاخیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان زیبا هم که باشد
سرد است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا که خار و گل
در یک پیکر می گردند تفسیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از رود ارس تا دریای ارومیه
عشقِ وطن می‌کُند سَیلان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چه میدانی ؟
از غُصه‌های عروسکی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرمترین هم باشد
سرد است زندگی در قفس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرفی نمانده است برای گُفتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شب ،
رویایت هم که شده
میگذرد از آسمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد چون فریاد شود
تریاک مرهم نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلامی نمی دوزم ،
از دستنبند فشرده به دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با کدامین دل
می توان کرد آزاد
عشقِ در کُنجِ بیشه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی لبریز نغمه هاست
نغمه هایی که می خوانند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادم ، غباریست از خاطری پاک شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشم بر هم زدنی
می چکد از آسمان
قطره های باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که ،
بهای نسیم ،
سنگین است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغض من درد است
آسمان را بر زمین می کِشاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست بینا ،
آن چشم ...
که بسته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیز ...
تا رویم از کویرهای کور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و در دمیدن بهار ...
بی شک ،
ساقه ها می رویند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوارها ساکتند ،
درها البته بسته ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب ، ستاره ها را ،
با چوب مُراد می راند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون بر دمید سحر ،
چشمانش را گشود ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی طرحیست خاکستری
با نقش ها و صحنه هایی رنگارنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی دنیای شادیهاست
اما کودکان همه شاد نیستند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای از خورشیدی ،
که ندارد دیگر ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهش روی به زرتشت بود
پندار و گفتار و کردار نیک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بِرکه را دیده ای ؟
در خِش خِشِ برگهای زردش
سکوت را شنیده ای ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فردا از آنِ کیست ؟
کدامین پروانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی پُر کن پیاله را
از شرابِ نابِ کلمات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ضَجه هایم
می نوازم برایت ترانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صاباح یولدان یتیشن زامان
اورگیم قانات وروپ اوچاجاخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس که میتواند
به دست میگیرد میکروفن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با صدای بوئینگ
می شوم از خواب بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و هزاران بار ،
می آید و خواهد رفت
-------
و مین نر یول ،
گلیپ و گدجاخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و تو ...
باید بدانیم
که نخواهد شد گریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی در تو
واریته ای ست تلخ و شیرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید ،
که چون ببندم چشمم را
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۳۸ پست فعال در ۳ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودبرشما بانوالهه 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
نرگس زند (آرامش)
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
