زمانه

سالها حس غریبی
سالها زیر لوای نیرنگ
پراز مکر و دقل
سالها بسته به زنجیر حقارت
تن آلوده به تعظیم و اسارت
روزها چون شب تار
گل پژمرد ز غمگینی اواز هزار
چهرها خسته و ژولیده از آماج غبار
تن رنجور ازین نوع حصار
رگ غیرت دگر ز جوشش هم نام و ز ننگ
یا خروشی به ره خاک وطن
چو کماندار همان آرش و آن تیر خدنگ
باز در خواب ابد رفته عجیب
که بعید است از مردم این خاک نجیب