شب ارواح خاموش

این را ببین این را ببین
رنگ‌های بی‌رنگ
جعبه‌های جواهر
پر از پوچی‌های رنگارنگ

و کیست آنکه برای حقیقت بایستد
و شمشیر قلب را
از جسد فانی بیرون بکشد
تا این شب کابوس را  - افق تا افق -  از هم بشکافد
و خون سرخ سپیده‌دم را 
که در شریان‌های معنا جریان دارد
بر روی این زمین رنگارنگ - اما تهی-  فروبریزد؟
و پس از این خون‌ریزی، چه خواهد خاست؟
یک خورشید؟
یک خورشید 
چه خورشیدی 
و سوگند به خورشید که تو خورشید را نمی شناسی
آه و صد آه
به یاد آورید آن صحنهٔ سقوط مهر را
آن غریبانه غروب تجلی را
و ما را که گمان می‌کردیم که 
خون خورشید است
این سرخ‌وَش که بر دستان ماست

آه از دَستان‌ دَستان‌های دیدگان
بر دست ما

زنهار که آن نه خونابهٔ آفتاب،
بلکه خون ارواح ما بود
ما به تحقیق ارواح خود را قربانی کردیم
به افتخار شب
شب پوچی
خدای بی‌خدایی باطل 

ما روز را کشتیم
تا با خون آن
مسیحای انجیل‌های نانوشته را تدهین کنیم(1)
و اینک اینجاست
شب ارواح خاموش

(حاشیه)
(1) مسیح در اصل عبری، به معنای تدهین‌شده و مسح شده است، کما اینکه بنا به سنت پادشاهان و کاهنان بنی اسرائیل را با روغن تدهین کرده‌اند هر چند در ادبیات یهودی تدهین برای مسیح، معنایی عرفانی‌تر و عمیق‌تر دارد.