مدح امام علی (ع)

ای وصیِّ مصطفی شاه دوعالم یاعلی
ای قسیمِ جنّت و دوزخ تویی نفس نبی
ای شهنشاه ولایت همسر زهرا بتول
وی بُوَد نامت دوای دردمندان یاعلی

ای شجاعان عرب از تیغ تیزت خوفناک
ای فقیران مدینه در لقائت سینه چاک
ای یتیمان محله در حضورت شادناک
وی دُرِ دریای عصمت ماهِ رندان یاعلی 

.....
نورحق شیرخدا مولای درویشان علی
اسوه ی عدل و عدالت شاه مردان یاعلی
.....
علی خطیبیست توانا
ادیبیست دانا
حکیمیست بینا
معلمیست بامعنا
جنگجوییست قهار
حیدریست کرار
داوریست دادار
بنده ایست نیک کردار
عزیزیست با وِقار
حلیمیست بُردبار
متکلمیست خوش گفتار
انسانیست دیندار
ولیییست ازطرف کردگار
جانشینیست مردم دار
عاقلیست بامنطق و ادله دار
عارفیست درپی یار
اسداللهیست قالب 
عابدیست طالب
حقیقتیست جالب
......
علی ادیب الاُدبا است و فُصیحُ الفصحا
وهرآنچه می کند حق است و هرآنچه نمی کند ناحق
 ازکمال معرفتش عارفان متحیّر
ودرجمال عقلش عاقلان والیه
ودروصف عبادتش زاهدان  مانده
ودرجوار عدالتش پادشاهان شرمنده
...
ای سرِ سرحلقه ی خوبان علی 
پیر و مولای فقیران علی
..
ازکرم وسخای علی گر بخواهیم وصف کنیم 
قلم توانایی توصیفش راندارد .
کریمیست که دررکوع عبادت حاجت نیازمندی را روا.
حکیمیست که در مسند قضاوت درد بزه دیده ای را دوا.
حلیمیست که در برابر ظلم و جور معاندان استوار و پابرجا.
متواضعیست که در کوی یتیمان و مسکینان از غرور و کبر رها.
.....
من نتوانم که کنم وصف او
بهتر ازاین وصف و مرام است علی