به شوق آزادی!

سکوت در تو صدا شد، دچار فریادی!
شکوفه داد صدایت به شوق آزادی! 

قیام کرده وجودت میان تاریکی
به سمت اوج ستاره به نور دل دادی! 

اگر که محو شود انتشار تاریکی
ستاره ماه شود روی قله، از شادی! 

به سمت قله بلند است راه رفتن تو
در این مسیر ولی از نفس نیفتادی! 

اگرچه ظلم تو را دل شکست و ویران کرد
ولی دوباره شکفتی به نام آبادی! 

تمام خواسته‌ی تو شکوه آبادی‌ست
برای قلب دیارت، به شوق آزادی! 


شبنم حکیم هاشمی

....................................... 

 

این غزلو قبلا گذاشته بودم، اما چون به دلیل غلط تایپی در یک مصرع دچار اشکال وزنی شده بود تصمیم گرفتم دوباره بذارم تا سالم و بدون اشکال تایپی و غلط وزنی ارائه بشه...