سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 28 فروردين 1403
    8 شوال 1445
      Tuesday 16 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        سه شنبه ۲۸ فروردين

        فریب

        شعری از

        سید محمد اقبالیان

        از دفتر شعرناب نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۰:۳۱ شماره ثبت ۹۸۰۰۵
          بازدید : ۱۲۵   |    نظرات : ۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید محمد اقبالیان

               فریب
         
        در دیاری که درآن آینه ها بیمارند،
        در هوائی که نفس آیة مسموم تمنای سکوتی ابدیست،
        با بهاری که درختان همه در خواب زمستانی جاوید زمین  در خوابند،
        و عزا خانة باغ ،
                     داغ طاقت کش گلهای به تاراج خزان رفتة خود را دارد.
        در شب شرم خدایان زنگاه تر مظلوم ترین لالة خاک،
        من چه بیهوده نشستم به تمنای نگاهی سر سبز.
        من چه بی مایه سرودم غزل چشم ستمکار ترا.
        من دلبسته به رویای بهار،
        به پیامی ز تو خشنود شدم،
                 ز تو ای عابد ظلمتکدة تیرة شب،
                ز تو ای قاصد رسوای دروغین بهار.
        در شب تیرة بیداد زمستان بلند،
        در شب قهقه اهریمن سر مست ز پیروزی خویش،
        در شب هق هق کولی صفتان در غم عشق،
        همة وسعت دشت،
                 غرق در بهت سکوتی ابدی بود فرو رفته به خواب.
                            نه صدائی ز کسی،
                          ونه بر برف سپید ،
                                    رد پائی ز کسی.
        در چنین شام سیاهی مشئوم ،
        من که دلدادة رویای دروغین بهارت بودم،
        چه صمیمانه به روئیدن گل وا ژة امید ز لبهای تو دل خوش کردم.
        و هوا بوی فریب ،
                 بوی تردید و تباهی می داد .
        من آزرده ز غوغای خزان ،
        قصة تلخ شب و شب زدگان را شاید،
                                      برده بودم از یاد،
        وطلسم شب جادوئی بی پنجره را ،
                                     که صدایت کردم .
        و صدا،
        شکل گم کرده رهی عابر صحرای عطش ،
        چه غریبانه ونومید به در میکوبید.
        پاسخت ،
              حرفی چند،
                      تلخ و کوتاه و کریه ،
                               متورم شده از بار غروری بی شرم .
        پاسخت ،
              زوزة نفرین شدة حضرت قابیل ،
              که از عمق شب تیرة تاریخ نمایان  می شد.
                      *                 *                 *
        وای .......
        این وسعت پهناور امید که جز زمزمة روشن مهر ،
        چشم در راه کلام دگری از تو نبود،
        در چنین تیره شبی سرد و سیاه ،
        با چنین همهمة سرزنشی وهم آلود ،
        زیر سنگینی طاقت شکن اینهمه افسوس و دریغ ،
        چشم،
             اگر مانده هنوزش بینا ،
             به کجا ،
                   یا به که بر خواهد دوخت ؟
        ور نماندست در او پرتوی از بینائی،
        همچو ماتمکدة قلب تباهی زده اش،
                            قصة کور و شب و راه غریب ؟
        یا هنوزش شنود گوش اگر ،
        غیر غوغای کلاغان و به جز زوزة باد ،
        بر چه آواز دگر میسپرد گوش در این شام سیاه ؟
        پای ،
            اگر مانده هنوزش در تن ،
            نشکسته است در این بیهده لاخ ار که هنوز ،
            به کجا ،
                   سوی کدامین مقصود ،
                                   ره سپارد اکنون ؟
        کاش ای مانده به جا زهر نفس های تو در خاطره ها ،
        کاش آن لحظه که لبهای من غمزده بر نام تو عاشق می شد ،
                     خون جاری به رگ بودن من یخ می بست ،
                             جوی جاری زمان می خشکید ،
                                        زندگی پنجره ها را می بست ،
        کاش آن روز شب آخر افسانة بودن می شد .
                *           *             * 
        حال دیگر چه به جا مانده از آن خاطره ها  ؟
        تا کجا این شب و این ظلمت منفور مرا خواهد برد ؟
        کی رها می شوم از این دل تنگ؟
        و نشان سحر و نام اقاقی ها را ،
                              ز که خواهم پرسید ؟
        بی نشان رو به نشان چه کسی خواهم رفت ؟
        تا به کی می شنوم مرثیه در مرثیه آ هنگ حیات ؟
        دیگر ای شب زده ،
                             ای بر در شب بسته دخیل ،
              این زمستان و شب و شادی هذیانی آن ،
                                            همه ارزانی تو ،
        سهم من از دنیا ،
        این سکوت و غم بی ساحل و سرگردانی ،
        همه عمر ،
              رفتن و دل کندن ،
                           انتظاری مبهم ،
                                    آسمانی ابری ،
                                            چشم من بارانی ،
         
                      دست شب همراهت !!
               
                                                                                        زمستان 92 تهران
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۹:۰۱
        درود بزرگوار
        بسیار زیبا و شورانگیز بود
        مبین مشکلات جامعه خندانک
        بهنود کیمیائی
        پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۷:۵۳
        خندانک با عرض سلام و احترام
        خدمت شما شاعر گرامی
        بسیار بسیار دلنشین بود
        لذت بردم
        دستمریزاد
        سبز باشید سبز بمانید
        لحظه لحظه های دلتان شاد
        روزتان خوش
        🌷🌷🌷🌷🌷🌷
        طوبی آهنگران
        پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۸:۴۱
        سلام بزرگوار
        دورود ها بر شما
        طوبی آهنگران
        پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۸:۴۱
        خندانک
        طوبی آهنگران
        پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۸:۴۱
        خندانک
        محمد باقر انصاری دزفولی
        پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۸:۴۶
        بداهه ای تقدیم شما بزرگوارم
        شعر ت
        بهاران است
        چون خورشید
        تابان است
        کمان ابروی
        جانان است
        در دل
        مرغ غزل خوان است
        خندانک خندانک خندانک خندانک
        مجتبی شهنی
        جمعه ۳ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۰۰:۰۹
        بسیار زییا خندانک خندانک خندانک
        قربانعلی فتحی  (تختی)
        جمعه ۳ ارديبهشت ۱۴۰۰ ۱۰:۴۶
        درود برشما
        بسیار عالی
        خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0