چشمانِ تو...

سلام

و

بر شمردن زیبایی های لفظی و معنوی این شعر اگر چه در ادراک لذت مخاطب تاثیر دارد ولی از آن روی که این محفل کم و بیش از کاربرانی تشکیل شده است که به شعر و آرایه های آن و عروض و قافیه آشنایی دارند چندان حسنی ندارد مگر آن که نکته ای جدید و تصویری بدیع باشد که گفتن دارد ،
آن چه در این شعر نگاه ام را به سمت خود کشید استفاده ی شاعر از فعل نفی ندارد به عنوان ردیف بود ، اتفاقی که اگر چه جدید و تازه نیست و مسبوق به سابقه است از آن روی که فعل در مقام ردیف دارای ارزش ادبی بیشتری ست چرا که از سویی قوافی با تناسب بیشتری در کنارش می نشینند و خود نیز دارای تاکید بر عملی ست که هسته ی اصلی شعر است ولی قسمت جالب تر آن جاست که شاعر اقدام به نو کردن تصاویر و تشابیهی نموده است که دارای سابقه ی استعمال بوده تند و یکی از راه های نوسازی آن ها که الحق هم سخت است استفاده از تشبیه تفضیلی ست امری که تقریبا در تمامی بیت ها اتفاق افتاده است و این ماجرا همه بر اساس ردیف است که شکل گرفته است و ناخودآگاه شاعر با رندی او در هم آمیخته و این اتفاق را رقم زده اند و بسیار هم خوش نشسته است .
اما به زعم من در مواردی اندک ، موازنه در تصاوثر به کمال نرسیده است مثلاً در بیت سوم ؛
تسخیر شدن ، لشکر عاشق ، فرمانده ، و نیز تیر و کمان و ... در بیت پیشین به تناسبی زیبا در کنار هم آمده اند و درست آن جا که شاعر می بایست این تناسب های تکراری را به تصویری نو بدل کند کلمه ی مورد استفاده ما به ازایی در بین دیگر تصاویر ندارد
. برق چشم معشوق را فرمانده ندارد
درست است که برق تیغ و شمشیر یکی از مشبهات نگاه معشوق می تواند باشد ولی از آن جهت که از واژه ی شمشیر ، تیغ یا امثال آن در کنار فرمانده استفاده نشده است لذا تصویر ناتمام مانده است و برق نداشتن فرمانده چیزی نیست که قابل تجسم در ذهن مخاطب باشد و با سایر عناصر در تماسب ..

ولی سخن آخر این که گذشته از این موارد اندک غزل زیبایی بپد که دل می ربود و بر جان می نشست و جای سپاس های فراوان دارد از شاعر هم به سبب انتشار غزل و هم به سبب شجاعت در باز گذاشتن پنجره ی نقد که این روزها این مهم
در اشعار شاعران باسابقه و کاربلد که می تواند کلاس درسی برای نوآموزان باشد بسیار کم شده است چه رسد به شاعران تازه کار و بی تجربه و این گریز از نقد چه به سبب خودبزرگ بینی و بی نیازی و چه به سبب ترس تز انتقاد ، انری ناپسند است و ناسزاوار آن هم در محفلی که یکی از اساسی ترین فلسفه های تشکیل آن آموختن و اندوختن دانایی است از طریق تضارب آراء و اشتراک و انتشار فهم .