ضامن آهو

ضامن آهو
با غربت نگاه تو صد آسمان گریست
چشمی کبوترانه در این آستان گریست

وقتی شراب درد تو را کوچه سرکشید
انگور دانه دانه اناری عیان گریست

در میهمانی شب اجبار و بی کسی
دنیا به جور سنگ دل میزبان گریست

تا سر به روی تیره خاکی گذاشتی
آهوی برای خاطره ای جاودان گریست

تیر وفای شصت تو صیاد را چه کرد؟
شرمنده بود و به دستش کمان گریست

ای مردمان بی خبر از شهر آفتاب
ریحانه ای به حال گلی ارغوان گریست

در بسته بود و پاره جانی که سر رسید
در دامنش نهاده سرت بی امان گریست

آقا مرا ببخش که در پرده گفته ام
شعرم بهانه کرد و بر این داستان گریست