نور اندیشه

گفتم، تو را دوست می دارم، مرا آغوش باز کن
گفتا، اگر چنین در شوق منی، به سوی من پرواز کن
گفتم، در این ظلمت تاریک چگونه می توان پرواز کرد
گفتا، با بال اندیشه ات هم اینک می توان آغاز کرد
گفتم، چو فرهاد در کوی تو حیرانتر از من کیست
گفتا که راه شیرینت با نور اندیشه یافتنیست
گفتم، چراغی از نور وجودت بر من کافیست
گفتا، درون خود بنگر، آنچه خواهی در تو جاریست