زندگی ما

دنیا بزرگ است...
یکی خواب و یکی هم بیدار...
در کوچه ی قدیمی؛خانه ی کاهگلی؛مرد ضعیفی بیمار...
در پارک کنار جاده ؛ جوانی تا سحر هست بیدار...
چک برگشته ای هم در قفس گرفتار...
قدرت طلبی هم میگرددو میزند و مینوشد...
مومن دلپاکی هم در پی کمک به دیگران میجوشد...
فرزندی هر روز جان میدهد به عشق مادر...
مادری هم جای ندارد پیش فرزند حتی پای در...
در تک تک خانه های ما داستان هست...
در زندگیمان دیدار و فراموشی ها هست...
آیا در دلمان(خدا)هست؟