سورانه

به گندم زار زیبایت/  تو عاشق کرده ای ما را 
بلندی های شهبازت/ نگینی گشته دشت آرا 
سرابت زندگی بخش است /  چو یک معجون تن آسا
دهد آرامشی دائم/  تویی زیبای غم فرسا 
تموزی پر ثمر داری  / بهارت هم شکوفایی
به پاییزت، زمستانت/ به هر فصلی تو زیبایی
تو پر باران و پر برفی/ پر از گل های سرخابی 
به سبز آغوش پر مهرت / بسی دلداده دریابی
تو ای سورانه آبادی / پر از بخشندگی هستی 
فزون از نعمتی دائم /  پُری از شور و سرمستی