سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 9 فروردين 1403
    19 رمضان 1445
    • ضربت خوردن حضرت علي عليه السلام، 40 هـ ق
    Thursday 28 Mar 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      پنجشنبه ۹ فروردين

      والی مؤلا سخن کم گو ز عشق

      شعری از

      ولی اله بایبوردی

      از دفتر اشعار ولی اله بایبوردی نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۸ ۲۱:۵۲ شماره ثبت ۸۲۳۵۹
        بازدید : ۴۴۸   |    نظرات : ۶

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر ولی اله بایبوردی

      با تو گویم عشق سوز مولوی
      گر تو خود سوزی بسوزان مثنوی

      شعله نورش زمین را سوز بود
      درد دل هایش به کلی سور بود

      گر بخوانی می شوی مدهوش خویش
      در نیابی حال جز در هوش خویش

      مولوی ، دیدِ ولی گشت ای عزیز
      عاشقِ ممدوح روح است جسم نیز

      هر که در نی نامه نام خود بدید
      ترک خود کرد و ازش اندیشه چید

      همچو سی مرغی روان تا کوه قاف
      رهنما گردد همان سیمرغ چو آف

      روح مولی در خطِ حق می شود
      مولوی والی پل حق می رود

      دیگران پرسند از وجد و سماع
      گویدم در ذهن جویید انتزاع

      وجد امروزین درونی شد ولی
      دیگر آن وجد و سماع طی شد ولی

      مولوی در وجد می گفت حال را
      با سماع می کرد یکسان قال را

      ما که در بندِ اسیرِ خود شدیم
      از خودی دور و به کل مجنون شدیم

      در به رویم باز کن از مثنوی
      تا شناسم راه را از معنوی

      معنی الذکر و رحمان و احد
      از کتاب مثنوی شد در صمد

      هر چه پرسم یابمش از کل نشان
      در کتاب مثنوی ، ای گل فشان

      ما که ممدوح پل جنت شدیم
      خاکِ پایِ پاک آن سنت شدیم

      راه را مولا نمود و خط بکرد
      رسم خط را کرد ترسیم در نبرد

      جنت مؤلا ولی را شد قرین
      مولوی والی شد و والی یقین

      گر چه گویم خاطرات شرح و درد
      اشتیاق روح گویم نیست سرد

      گرم گشت سوزان و شعله در گلو
      سوزش دل گشت ما را رخ هلو

      یافت هر کس آتش عشقش بدید
      یک جرقه شمس زد دیگر ندید

      عشق لرزان می کند روح بدن
      صبر و آرامی ندارد با بدن

      تا چه موقع شمس را جویا شویم
      از درون بینیم اگر بینا شویم

      ما که در درد خودی وامانده ایم
      روح را در جسم خود تازانده ایم

      تا به وادی رُخش ره را رویم
      همره والی بدان وادی شویم

      مولوی گر گفت بشنو از سخن
      تو شنو ، ما را بگو و انجمن

      واعظ ما شو خریدارت شدیم
      یک سخن دُر گو نگهدارت شدیم

      من در این اندیشه بودم ناگهان
      روح در جان آمد و جان در نهان

      دیده شد هر دیدنی در پیش من
      عشق خود آمد بگفت این کیش من

      گر شوی تابع ، ببینی هاله ای
      دورِ شمع گیری ، شوی دلداده ای

      همچو ابراهیم در آتش شوی
      عُجبِ خود سوزی به کل نورش شوی

      این بود رسم حقیقت ، دیدنی
      چون که دیدی نور گشتی چیدنی

      والی مؤلا ، سخن کم گو ز عشق
      ضیف آمد عشق آمد نیست ضیق

      تو خود ضیفی بدانی ضیق نیست
      گر ندانستی بدانی عشق نیست

      مولوی با والی ما یک زمان
      قال حالی گفت و کرده خود نهان

      چون نهان گشت دید و خود را هان ندید
      بارقه بودش که شد ، یک دم پدید

      عشق شد ما را عجین در روح بین
      ماجرایِ عشقِ آدم را ،  امین

      مثنوی را معنوی مؤلا نمود
      عشق را در روح او والا نمود

      این که می گویند عشق ما را شده
      راست گویند عاشق سارا شده

      عشق های ننگ ، دل را سنگ شد
      گر شوی عاشق ، ببینی تنگ شد

      عاشقان در وصف معشوقه مدام
      ذکر گویند شعر گویند والسّلام

      من که در وادیِّ عشق ، عاشق شدم
      روح را دیدم به کل ناطق شدم

      رمز را گفتم به ایما خنده کرد
      خنده را چیدم به کل فرخنده کرد

      عاشق یک گل چه دارد نازشی
      از لطایف لطف دارد سازشی

      یک سبد گل میوه را انگور کرد
      مرغ را بینی به کل مسحور کرد

      والی مؤلا که عشقش ساکن است
      در قلم گوید سخن از لکن است

      در به رویم باز شد از مثنوی
      هر چه را خواهی بخوان از معنوی

      معنی از لفظِ کلام آید  ، برون
      آن چه در ذکر است گویا از درون

      ما ز حال و قال گوییم هر زمان
      از زمین و آسمان از نور و جان

      جان که از اسرار رب است در بدن
      ظرف می باید که مظروف عین تن

      ظرف را از روح خالی می کند
      تا به آن جایی بَرد خود را سزد

      تا به وادی گر رسد بیند خودی
      از خودی هم بگذرد بیند خودی

      ما که از اسرار رب جویا شدیم
      ساکن این جسم را ، پویا شدیم

      تا سماوات یقین با دوست نیز
      پَر گشایی می کنیم تا به دنیز

      قطره را دریا کنیم ، خاکی شویم
      از خود و از بیخودی خالی شویم

      روح را بینیم ، در پروازِ دوست
      هر که را با دوست بینیم جمله اوست

      والی مؤلا ، چه می گویی ز عشق
      عاشقان را بین طلب شد ، طی ز عشق

      ما که در وادیِّ حیرت آمدیم
      فقر را دیدیم و جنت آمدیم

      این بُوَد فقر و فنا خواهی طلب
      گر سلیمانی خوشی ماهی طلب
       
      ولی اله بایبوردی
       
      ۳
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      عليرضا حكيم
      يکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ ۱۰:۰۴
      خندانک خندانک
      ولی اله بایبوردی
      ولی اله بایبوردی
      يکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ ۱۳:۲۳
      سلام
      استاد ارجمند جناب حکیم غزیر
      سپاس از همراهی تان
      سالروز امیر المؤمنان حضرت علی علیه السّلام گرامی باد
      خندانک خندانک خندانک خندانک
      خندانک خندانک خندانک
      خندانک خندانک
      خندانک
      ارسال پاسخ
      عباسعلی استکی(چشمه)
      يکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۸ ۲۲:۵۱
      درود استاد عزیز
      حکیمانه و زیبا بود خندانک
      ولی اله بایبوردی
      ولی اله بایبوردی
      دوشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۸ ۰۹:۴۲
      سلام
      استاد مهر آفرین جناب استکی عزیز
      سپاس از مهر حضورتان
      در پناه خدای علی
      یا علی
      خندانک خندانک
      خندانک
      ارسال پاسخ
      مسعود میناآباد  مسعود م
      دوشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۸ ۰۱:۵۱
      سلام :
      درود بر شما
      روز پدر مبارکتان باد
      . ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ خندانک خندانک خندانک
      دیگران چون بروند از نظر از دل بروند
      تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی ... سعدی
      ولی اله بایبوردی
      ولی اله بایبوردی
      دوشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۸ ۰۸:۵۹
      سلام

      استاد مهر آفرین جناب میناآباد ارجمند
      سپاس از مهر حضورتان
      سالروز مولود کعبه همراه با روز پدر مبارک باد

      تقدیمی : خندانک

      گر به تنهایی ، گذر ایام را
      عابر از دنیا به جانب ماورا

      با خیالت لحظه هایی زندگی
      منتظر آن لحظه ای خود را نما

      ولی اله بایبوردی

      19 / 12 / 1398

      خندانک خندانک خندانک
      خندانک خندانک
      خندانک
      ارسال پاسخ
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0