بی تو

دانه دانه اشک هایم، میچکد از چشم هایم...بند بازی میکند رو گونه هایم...همچو تیری از کمان، پرتاب می گردد از  انتهای چانه ام...از قلم از روی دست میگذرد...صاف میچکد بر روی دفترچه اشعار دلم...من خودم با گوش خود خوب شنیدم...بوووممم...قلب اشک بود،شکست...آهی از او،بلند شد که ای داد،کمر من شکست...هر چه گفتم هیچکس باور نکرد...اشک آمد و خود دید که بیراه نگفتم :"بی تو دیگر زندگی معنا ندارد"