جمعه ۱۰ فروردين
|
دفاتر شعر آیت رضازاده (کویر)
آخرین اشعار ناب آیت رضازاده (کویر)
|
غنچه ى قرمز لبهايت كه روى گونه ام طنين انداخته است باعث اين است كه نحسى اين فاصله مرا از پاى در نياورد،حتى اگر ميليون ها سالِ كبيسه در درياى آغوشمان فرو رود ؛مزه ى آخرين بوسه ات زيرابِ بهانه هايم را خواهد زد.
به سفر كه مسافر مى شوم تازه مى فهمم سفر بى عطر آغوشت ،آخر و عاقبت ندارد،گفتن ندارد كه آدمى در اوج انتظار و دلتنگى به اميدِ بوسه ى لب هاى معشوقش زنده است.
وقتى به نگاهِ آلوده به عشقت تلاقى مى كنم آرامش بر من وحى مى شود تا هميشه مى گويم جايى كه به رايحه ى تو آغشته باشد حَرَمى است قدسى...
بغض هاى بارانى را كه تن مى كنم اين انتظار در خود هدر رفته، تظاهر به رويا مى كند،عشق برايم سوسو مى زند.زبانى كه در سكوت غلاف شده بود از تفاهمش با تنهايى لب مى زند.
وقتى از نبودنمان براى چند ساعت مى گذرد تهِ دل عشق خالى مى شود فارق از هر كجاى هياهوبايد از خلوت هم سر دربياوريم،اينگونه حساب تقدير را كف دست فاصله بگذاريم در حق زندگى ريش سفيدى كنيم و آبروى عشقمان را بخريم🌙
آخرين بوسه
98/5/18
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.