مَکث آبیفام

 پَروانه ها خورشیدهای بی اَمانت
لَحن شُکوه شرقی گرمِ لبانت
برخیز تا رقصنده های تار باشیم
تا مَعبد شبگیر  حزن دیدگانت
تا رودبان خسته ی چشمان آهو
تا موج دریاهای شیرینِ بیانت
تو مَکث آبیفام زیبای زمانی
در برگبازیهایِ زردایِ خزانت
خاموش میگریم غمان شورالود
خاموش میریزم به اعجاز جهانت
گیسوی شبها، شانه های بادپیما
اندوه مصلوب گسْ آوای  نهانت
گیتاییِ موهومِ دستان زمستان
عریانیِ لبریزِ هر  آتشفشانت
پیراهنت را قافله سالاری آورد
از من نگیری خنده های رایگانت..




تیرماه98