نشان تو

تو همچون آسمان خوشرنگ و زیبا
تو خورشید و زمین و میغ و دریا
منم یک ذره در دریای خلقت
وجود تو معما در معما 
تو خود حکمت تو خود نوری و عشقی 
به هر علم و خطا همواره دانا
تمام واژگان مبهوت و مات اند
به توصیف کیان علم و معنا
ز دانایان عالم گر بپرسم
اعم از عالمان دین و دنیا
که ذاتت از کجا و از چه چیزی است
نشانم می دهند ارض و ثریا
که هر زره به چشمم رخ نماید
نمایان میکند ذات خدا را
اگر باری به درگاه تو باشد 
یقینا میکشم دستم ز اینجا