همراه

« همراه »
در  مكان  زندگي ،  نشناختـي  يارت  كه   بود           
همچنان  طفلي  و نـشناسي   پرستارت  كه  بود
آن زمان بشناسي اش،كز لطف حق گردي برون          
 ور نه  نشناسي،به  هر كارت  نگهدارت كه بود
همچنان  طفلي  و  در  گهواره   نـشناسي كسي          
 پرورشگاهت كه  مي سازد ،خطا  كارت  نبود
تا   كه   آزاري  نـبيني ،  از  جفـا    گستردگان          
 كي  بـداني  باعـث، آن  رنج  و  آزارت  كه بود
رنجش دست  خسان،تا  رنجشت   افزوده  كرد           
مي شناسي گُل كه باشد،با  تو و خارت كه بود
اي برادر  هركه  با  مردم ، مرام   نيك    داشت           
 از  مرامش   مي شناسي ، آن  به  آزارت     نبود
قد  رعناي  جوانيَـت  كه  خود  ديدي  گذشت           
 رونق  آن  قد   رعنا ، حُسن   بازارت        نبود
حُسن  مهـرويان1  دنيـا  را  كه  بر ما   گفته اند          
  منشأ    آن  حُسن  مهـرويان   گلبارت  كه  بود
در  جوانيـَت     نـديدي ،  پيـري  خود    ناتوان          
 وَرنه2 مي فهميده  بودي دست پرگارت كه بود
حكم فرمايي  و شاهي هر قدر بودن،كه  نيست          
 كي بدانستن كه  اين  پرگار، گردشت   كه بود
دين و ايمان،زِ اول دنيا كه مي بودست و هست          
  مركز  آن  دين  و   ايمان ،  طرفدارت  كه  بود
اي  خدا  بخشايش ولطفت به من كي مي رسد           
 گر  بد  آمد كار من ، يا  بر    رضايتـت    نبود
از  طفوليت   به  ياد  آور  حسن     تا    پيريـَت          
 غير لطف حق ،برايت  دوست و همراهت  نبود
٭٭٭
  1- ماه رويان – جميل ها        2- وگر نه