صبح با صفا

« صبح با صفا »
مانند    آن   طبیبان   ،   اول   بجو  دوا   را         
 وانگه   طبابتش  کن   ،  بر درد   مبتلا   را
دردی که بی دوا شد، درمان نمی توان کرد          
جز آنکه چاره جویید ، از فیض حق شفا را
آخر طبیب دانا ، صحّت2 که از دوا  نیست           
 صحت  ز خالق ماست، فرمان دهد  دوا  را
تا   آشنا   نگردی  ،   با    امر و نهی   داور          
  بیگانه ای   زِ   داور  ،   نشناسی   آشنا   را
پیغمبران  مرسل3،  دشمن   به   ما   نبودند           
 گفتن به ما نصیحت، بی چون و بی چرا  را
تنظیم  رأی  خلّاق  ،  رأی   پیمبران   است          
  نتوان     رها    نمودن   ،   رأی   پیمبرا   را
ای عارفان مترسید ،رأی خدا  صحیح است          
 اصلاً  رها   مسازید   ، آن  رأی   بی بلا  را
تردستی4  زمانه ، سودی   دهد   به   دستت          
 امّا  ندارد  آن   سود  ، بی   رأی   کردگارا
ای    مردمان   دنیا   ،   دنیا     وفا    ندارد         
   بر  آخرت  بکوشید ،  چون  مرد   هوشیارا
دانش که می توان جُست،بی درس معنویت           
 با  درس   معنویت  ،  جویی    ره   خدا  را
ای کاروان این  راه ، این نکته را نشان کن           
 راهش دهند در این راه ،هر فرد  بی نوا   را
با  ثروتان  دنیا   ، ثروت   بَـرِ  خدا   هست          
  بنگر  تو  حکمتش  را ، طعنه  مَزن  گدا  را
هر  فرد  ناتوانی ، یک بنده ی  خدای است           
 از خود مَران توانگر، درویش خوش صدا را
در  راه  خودپسندی ، سودی  نمی توان بُرد          
  با  آنچه   حق  بداده  ،  با  آن  بکن   مدارا
در جاده ي جهالت،یک روز روشنی نیست         
 بر  خود  مَده خجالت، زآن  جهل شام  تارا
شیرینی  و  لطافت  در  مال  مردمان هست          
  امّا  حرام  خوردن،تلخ است  چو  زهر مارا
عیاشی  و  فحشاء1  ،سوزنده اس  چو   آتش          
 در  فکر  خود  مپرور ، آن  فعل  پُر   شرارا
نفس و هوای نفست،بسیار فعل زشت است           
از  فکر  خود  برون کُن ، آن فعل  ناروا  را
صد    ماجرا    بیارد   ،   بر  جان    آدمیزاد       
    آدم   اگر   تو هستی  ،  وِلکن  تو ماجرا  را
ولگرد هرزه گردی،با جان خود همی گفت         
 فریاد  از این شرارت2 ،سوزنده  جان ما  را
ناموس  یکدیگر را  ، در  پرده ها   بپوشید          
  رسوایشان    مسازید  ،   بی پرده    آشکارا
هر فرد چشم پلشتی3، کارش  بُوَد به زشتی          
  جزءِ    بشر    ندانید    ،   آن   فرد   نابکارا
مهر   و  وفا   یقیناً  ،   رسم   برادری   بود            
حُرمت  کنید    یاران   ،    افراد  با  وفا  را
مهر و   وفا   بدانید  ، اصل  برادریها  است          
  بر یکدیگر ندارند، یک جور و یک جفا را
مهر  و   وفا  که  باشد ،  آدم  خطا  نگوید          
 بر    فرد   ناتوانی ،  یک  حرف  ناسزا4  را
گردشت دور دنیا ،چون سنگ آسیاب است           
کی  چاره می توان کرد  این سنگ آسیا  را
گردیدن       زمانه      دور    فنا5    بگردد         
   جانا   تحملی   کن  ،   جویی    ره  بقا  را
این آفتاب عمرست،نزدیک بر غروب است         
   شب می رسد طلب کن،آن صبح با صفا  را
در  جهل  شب  بخوابی ، بیدار اگر نگشتی         
  در  خواب شب  نجویی، صبح  فرح فزا6 را
افراد     این    زمانه   کی   با   تو    آشنایند         
  باید  زِ لطف  حق  جُست ،  دیدار  آشنا  را
امروزه     آدمیزاد  ،   دور    زمین    بگردد         
   امّا    نمی توان  جُست ، آن  دور  ماورا  را
صد  سال  اگر  بگردید ، دور   ستارگان را          
  نتوان   ز خود ستایی ،  جویی  ره  خدا  را
پامال  این  فنا شد ،هرکس که راه گُم کرد           
 راه   بقاء  طلب کن ، تا  گُم   کنی  فنا  را
خلّاق   آفرینش ،  بر ما    نصیحت  آموخت         
   راه  نصیحتش  هست ، بی حد و بی شمارا
بشنو تو   این  نصیحت ، دانشوران   نوشتند         
   بسیار هـا    نصیحت    از   امـر   کردگارا
بشنو  برادر من  ، این نکته را  حسن گفت:          
 گفتا  مزن  سرت  را ، بر کوه  سنگ  خارا
***
   2- سلامتي     3- فرستاده – نبي     4- ماهري- شعبده بازي       
  1- شهوت پرستي و زشت كاري  2- فساد و تباهي  3- آلوده- پليد  4- نالايق – زشت  5- نابودي 6- شادي بخش