استعمار تو

یاد تو بیداد میکرد در شهر احساسات من 
لحظه ای هم غافل نمی گشت ز ویران کردنش
می شدم هر دم شکنجه زیر دستان
جلاد سفاکی که او
تازیانه اش از جنس چشمان تو بود
زیر چنگال های یوغ زیباییت
تیره می گشتند دفترهای مدح سلاخی ات
عمری ست از زهر لب های تو نوشیده ایم
دیرگاهیست در زندان خاطرت
بر آزادی چشم ها پوشیده ایم
گر چه آزادیست رویای هر اسیر
ما به حکم ت تا ابد در بند تو جا مانده ایم 
گر به دستان تو باشد آخر قصاص
ناله ی شیدای مرگ را قرن هاست ما خوانده ایم
گیسوان بافته ات چون دام هایی در کمین
لیک عمریست ما گلستان ز قفس ها  ساخته ایم.

#آقاتوکا