تنها

گفتم کجا با اشک در چشمان خویش
گفتا خداحافظ و رفت
رفت و هنوز لحظه ها ثاینه ها دقیقه ها
با یاد او بافکر او با عکس او می گذرد
سرچشمه های وصل را
در یاد خویش دیده ام
یادش دوباره در سرم جانش دوباره در دلم
هیهات کاین ثانیه ها از روز هجر تا کنون
تنها برای وصل او
در جان من جاری شده است
افسوس هجر بی گمان
سمی ترین درد من است
در جنگل فکرم فقط
هجر تو خونخوار من است
چون بود گر هجری نبود
ثانیه ها جاوید بود
دنیا برایم شاد و بی درد و بدون ریگ بود
چون بود گر دیوار ها
بشکسته میشد بعد از این
من بودم و می امدی
در عالمی بی هیچ کین