پرواز با قاصدکها

در کوچه سار خاطراتت باز باور کن 
با قاصدکها می کنم پرواز باور کن
.
فصل شکفتن با غزلهایی خیال انگیز
پیوسته می خواهم کنم آغاز باور کن
.
چون ماه تابان مشعل شبهای تنهایی
این شعله در من می کند اعجاز باور کن
.
در آن نگاهت انعکاس مهر می بینم
ای مستیِ مستانه ی غماز باور کن
.
زین عشق شورانگیز شبها در کنارم نیست
جز ناله های دلکش این ساز باور کن
.
باز آ و بنگر در بهار خسته ام این بار
گل کرده شعری صورتی چون ناز باور کن
.
شوری عجب مستانه از این شعر می جوشد
هر واژه ای دارد به لب آواز باور کن
.
ای نرم و رنگین تر ز بال شاپرک با تو
احساس شعرم می شود ممتاز باور کن
.
شهد و شکر می ریزدم در انتظاری سبز
شیرین تر از شیرین ، تنِ ، طناز باور کن
.
سعدی ز عشق و معرفت آموخت «ایمان» را
مجموعه شعری مملو از ایجاز باور کن
.
سعدیه می خوانم برایت بیتی از این شعر
در بوی عطر نرگس شیراز باور کن