وجودم

مدیر ویراستار سایت ای جانم استاد خوبان تازگی ها مختلف می خوانمتان گرانقدر

درونم


آشوبی ست


مابین قصیده و غزل


ویراستارم آرزوست


درود براستاد عزیزو بزرگوارم
کوتاهی زیبا ومتفاوت بود
که برای اولین باردراین قالب ازشما خواندم
عالی بود
هم درمعنا وهم درلفظ بسیاررررر زیب بود
عارفانه عاشقانه ای درقالب سپید
که واقعن هم خوب ازپسش براومدین
مانا باشید استاد خوبم

درود بر شما استاد آصف
شعر خوبی بود نه به زیبایی غزلهایتان
مانا باشید

درود استادآصف گرامی..........بسیار زیباااااااااا ولطیف ..درودتان باد

درود بر جناب عوضپور عزیز و بزرگوار
سروده ای زیبا بود
برقرار باشید

درود استاد بزرگوار
زیبا و پر معنا سرودید
احسنت بر کلام نابتان

درود بر جناب استاد آصف عزیز و ارجمند
زیبا سرود دید بزرگوار
برقرار باشید

مابین قصیده و غزل


ویراستارم آرزوست


عالی سرودید استاد
همیشه زیبا می سرایید
احسنت

آفرین

وجودتان ردیف استادم

و ممنون

درود استاد اصف گرامی

سروران ارجمند درودتان باد
باسپاس از حضور ارزشمندشما
شایسته است بعرض برسانم
هدف از نوشتن این سپیدبه چالش کشیدن افکار دوستان بوده است
دوست دارم درمورد این سروده برداشت شمارا داشته باشم
جان کلام در واژۀ وجودم نهفته است
اجازه فرمایید فلسفۀ سرودن این سپید را بعد ازخواندن نظرات شما ، به تفصیل بیان نمایم
لذا خواهشمندم به گل و تشویق بسنده نفرمایید
منتظر تفاسیر مبسوط تان می مانم
یاهو

درود استاد ارجمندم
احساس بنده این است که این سروده، پیامی دارد به طور عام برای همه کسانی که از دور یا نزدیک دستی بر آتش سرودن شعر داشته (و هنوز نیازمند راهنمایی و اموختن بیشتر هستند ) و به طور خاص برای شاعران محترمی که در سایت وزین شعر ناب، اشعارشان را در قالبهای مختلف به اشتراک می گذارند و به طور اخص برای کسانی (چون بنده) و دوستان دیگری که قطعا نیاز به راهنمایی و نقد سازنده ی اشعار و سروده هایشان دارند، اما به دو دلیل خود را بی نیاز از راهنمایی می بینند.
یک دسته، کسانی که اشعارشان را کاملا بی نقص می دانند و مشاهده شده که. جز تعریف و تمجید، اظهار نظری را نمی پذیرند. (علی رغم این که کمترینی چون بنده نیز متوجه لغزش های وزنی اشعارشان می شود) و خود و سروده ی شان را کامل می دانند..
نام نمیبرم ، اما در روزهای اول حضورم در شعر ناب، نوشته ای را خواندم تحت عنوان یکی از قالب های منظوم، که کلا عاری از هر وزنی بود، و دوستان بزرگواری لطف کرده و این ایراد را به نرمی و زیبایی گوشزد کرده و نویسنده را راهنمایی می کردند و پاسخ ایشان به همه اظهارنظرها این بود:
شعر من مشکل وزنی ندارد!!!
دوم، کسانی که به هر دلیل نمی خواهند روی اشعارشان، نقدی صورت گیرد.
و در هر دو حال، به نظر حقیر، این یعنی ایستایی و در جا زدن و ضرر نویسنده.
زیرا اگر فرصتی دست دهد و در محیطی جدی تر و در حضور نقادانی صاحب دانش و سخت گیر تر، نوشته هایشان را بخوانند، فضای حباب گونه ای که برای خود ساخته اند، خراب خواهد شد و چه بسا احساس ناامیدی هم بکنند. اتفاقی که برای بنده چند بار رخ داده و آنجا فهمیده ام که در اقیانوس بی کران شعر و ادب، با آن شاه ماهی های فراوان، حتی ماهی کوچکی هم نیستم.

اگر بپذیریم که سنگ محک است که عیارمان را مشخص می کند و آهن پس از گداخته شدن و تحمل ضربات فراوان پتک، تبدیل به پولاد می شود، ما نیز این نیاز را لبیک گفته و به آرزوی داشتن ویراستارمان، جامه ی عمل می پوشانیم
این برداشت بنده بود. امیدوارم خیلی به بیراهه نرفته باشم

عرض ادب و احترام جناب استاد اصف
حقیقتا زیبا و لذتبخش بود .......در ایجاز
لذت بردم ..........

درود بر شما جناب اصف عزيز
عجب تقابل وزنو قافيه اي به راه انداخته ايد احسنت

سلام استاد بزرگوار
شگفت انگیز