ابرهای بی رحم

تقدیم به عزیزانی که درگیر فاجعه سیل شدند


ابرها ای ابرهای پر ز خشم
ابرها ای ابرهای در به در
ای که با خورشید آیید در نبرد
ابرها ای ابرهای پر ز کین
سینه هاتان حجم انده از زمین
اینکه میریزید نعمت یا که آفت بوده است؟
اینکه می کوبد به سر
اشک است ؟ یا رگبار زخم؟
آخر این نعمت بود در فصل داغ ؟
یا که داری میزنی بر سینه داغ؟
ابرها کافیست دیگر بس کنید
تشنه ها سیراب گشتند حظ کنید
آنچنان کز چشمها سرریز شد
هر چه نوشیدند
بر سنگ و لحد لبریز شد
ابرها عاشق شوید... کین از چه روی؟
اینهمه ویرانگری ها را چه سود؟
مردم ما در پی یک لقمه خوش
تا زنند بر آب دل با ذکر نش


خانه و کاشانه و کوی و خیابان
رفت ز کف
در پی جسم عزیزان
جملگی از یاد رفت




نش: نوش