(بو كن گلي سوسنبري)

          جانا رها كن بغض ِ غم ،شوري بپا كن چون شراب

          آمد بهاران سبز  ِ سبز از دل  بشويد رنگ  ِ خواب

          تا كي اسيري در قفس ، خاموش و سردي بي نفس

          دستي  به  محرابي  بزن  كن  با  نگاهي  انقلاب !

          گر پنجره ديوار ِ توست  روز و شبت آوار ِ توست

          در بغض ِ تنهايي بزن ، رنگين كماني از شباب

          عمري  نشستي  بي صدا  در انتظار  ِ يك  در آ

          امشب دعا شد مستجاب  در سجده گاهت كن شتاب

          از گونه اي اشكي بگير  از مانده اي دستي بگير

          تا در حلول ِ سال ِ نو ، خوش بگذري از مرز آّب

          بو كن گلي سوسنبري ، در جستجوي دلبري

          شور ِ غزل در جان بريز ، با شور و شهناز و رُباب

          گفتي (طلا) شد معتبر از من نداري تو خبر

          من عاشقي ديوانه ام ،در پيچ و تاب ِ اظطراب