((( کوچه گاف )))

درود بزرگوار
اجتماعی بسیار زیبا و موثر بود

درودتان استاد حسینی شاعر گرانمهر🍄🏵️🥀

شعری زیبا،دلکش،پر مفهوم مهمانتان بودم،نگارش زیبا از اندیشه ی زیباست،هر دو مستدام و سبز🌴🏵️🌹🌹🥀🌺🌺🌷🌸🌸💐💐🌼🍁🍂🌾🌱🌿🌿🍃☘️🍀🤞🤞🤞🤞👏👏👏👏👏🙏🙏🙏🪴🪴🪴

با عرض سلام وارادت شاعرواستاد گرامی
رقص واژهای در شعر ای شما هویداست
هزاران درود

درود زیبا بود

درودبرشما استاد حسینی عزیز بسیار عالی بود لذت بردم احسن برشما 🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻
💙💙💙💙💙💙💙💙
🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵
💐💐💐💐💐💐
🌼🌼🌼🌼
💟💟💟
❤️❤️
❤️🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻
💙💙💙💙💙💙💙💙
🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵
💐💐💐💐💐💐
🌼🌼🌼🌼
💟💟💟
❤️❤️
❤️

درود برشما

درود بر شما استاد حسینی بزرگوار 🌺💐
از نظر لطف شما بسیار سپاسگزارم 🙏🙏

درودتان استاد حسینی عزیز
عالی سرودید

تقدیم با احترام خدمت استاد حسینی عزیز

درود بر شما بزرگوار

سلام
درودبشما

سلام

درودبرسرهنگ
سپاس ازمهرتان

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🌳💐💐🌹
من فقیرم
زندگی جنگ و مصیبت بینوا زیبندۀ من
چون فقیرم پاره پوشم ناسِزا زیبندۀ من

ابتدایم پوچ و آخر پوچ و دائم در پِیِ پوچ
سهم من شد خستگی ، بی محتوا زیبندۀ من

ناله ها از سوز زخم و درد پاهایم تفنّن
من لباسم ناخوشی ، درد آشنا زیبندۀ من

من در آتش سوختم خاکسترم بر باد رفته
این جهنّم توشۀ من بر فنا زیبندۀ من

در جوانی پیر و فرسوده به راه زندگانی
زنده امّا شهرت انسان نما زیبندۀ من

خانه ام آلونکی ، مهر و صفا دل ضعفه هایش
سر به بالینم گرسنه ، شوربا زیبندۀ من

دور خود چرخیده‌ ام پیدا نکردم راه بودن
سنگلاخی هست راهم ، نا کجا زیبندۀ من

آبراهم خشک و بیجان ، قطره‌ ای دارم تنفّس
روزگارم گورخوابی شد ، عزا زیبندۀ من

کار از من ، بهره از تو‌، مهلتم بر زندگی کو
زور و ثروت مال تو، یک لا قبا زیبندۀ من
ـــــــــــــــــــــ🪴💐💐💐💐

آبراهم خشک و بیجان ، قطره‌ ای دارم تنفّس
روزگارم گورخوابی شد ، عزا زیبندۀ من
بداهه تقدیمی
ابراهم به کفش گران از خاک مذلت من

🙏شاعر
سرهنگ مرزهاسرداردل هاحاجی پور

🪴🪴🪴🪴🪴🪴

درود بر شما
قلم نیک و پاینده
زیبا نگاهی بود از منظر شما
حال دلتان همیشه خوب
در پناه خدا

درود گرامی

قلمتان همیشه نویسا
باشید و بیافرینید.

درودتان باد استاد بزرگوار
بسیار زیبا بود

باسپاس
شاعره مکرمه
بانوحسین زاده

┅═༅𖣔 ﷽ 𖣔༅═┅

🍃🌺🍃دختر داوریژ 🍃🌺🍃

من دخترِ داوریژم
بُگریخته از خویشم
صبرَم نَبَرَد از ظلم
خوابَم زده برخیزَم
با زلزله خویشاوَند
پَرورده ی پاییزم
کُهسار وطن دارم
تب دیده ی غَم ریزَم

من دختر داوریژم
"گریان‌دل ِ ‌لب‌خندان"
صد نغمه ی داوودی
اَلکَن بَرِ این نالان

بَطشی زده بِستیزَم
بر جور و دَغا تازَم
اسبم : " قلم ِ بهزاد "
از "وَر کده" نگریزَم

من دختر ِ داوریژم
تُرکِ شَرَر انگیزَم
با بادِ سَحَرگاهی
دُو دُو رو به پاخیزَم

داوریژ پریشان شد
از زلزله ویران شد
غم در دل ِ یار افزون
از دوریِ ِ جانان شد
" آبادی ِ آذَر " کو ؟...
در زلزله حیران شد
از نقش ِ اصیل ِ او
آباد صِفاهان شد

آباد بِمان آذَر
دُردانه وَزین گوهَر !
ای مُلکِ سلیمانی
خاتَم سَره ی خاوَر
آذربایجان ٫ ای جان
من جان ِ تو را قربان
برخیز و بمان آباد
آذَرکده ی آزاد

من دخترِ داوریژم
از دشتِ مُغان خیزَم
میشی به نَهادَم نیست
چوپان ِ (هزاران گرگ) ...
"نِی زَن " به شبانی ها
" هِی هِی گَر ِ غَمبَر تُرک "

" دَه چار ٫ پَس ِ فاطِر "
بر سَر دَر ِ داوریژَم
اِستاده بَر ِ آیه ...
شیرینی ِ گلگون یار ...
آلاله ی تک تیزَم ...

تا تیشه نیاُفتَد باز...
فَرهادِ زمین پرداز !
یارب تو به فرهادی...
حَک کن رُخ ِ آبادی
بَردار ستون ِ لَرز...
واکن رَهِ آزادی...

من دختر داوریژَم
پاکیزه ی طاهِر کیش
بر گردَنَم آویزَم ....:
پروین به عُقودِ خویش
من لاله ی دَشتی سبز
" لیلیّ ِ بَقا باوَر "
از داوِ جنون ِ عِشق....
جان باخته ... نَقد آوَر
زُهره زِ نوای من ....
انداخته چنگ آخر...

من دختر داوریژم
آهم ... همه (سوزان دل) ...
فانوس شو اشکِ من !
بر درگه ات آویزم ...
دستم به دعا... الله !
دریاب که پاییزم ...

من آخر ِ برگ ِ عشق...
از دار به خاک افتم ...
خِش خِش ... دل ِ خونینم
این تکّه ... نه آن تکّه ...
خورد است دلم ... سرخ است ...
در باد ِ شفق چرخان ...
غمنامه ی برگ و باد ... ؟
یا یک دل و صد بیداد ... ؟
دیگر که نه بر خیزم ...

فریاد ِ سکوت است این :
از (خود) بَدَم آمَد ... آه ...
لَرزیده .... فرو ریزَم
بَردار بَساطِ شِعر ....
شوریده ... " غم " انگیزم ...

ققنوس به پرواز آی ....
عشق.... آتش ِ سوزانت ...
خاکسترت افشان کن ...
از روح ِ تو برخیزَم ....


🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
شعرازطاهره حسین زاده (کوهواره)

درود بیکران جناب حسینی گرامی
بسیار زیبا
احسنت به قلمتان

باسلام
بانومهتمدی شاعره مکرمه

سپاس گذارازنگاه شاعرانه تان
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آه
آخر افتم از پا ... آیه ای بر من بخوان
دین ما این نیست! آیینی تو از مامن بخوان
گمشدیم در برزخ عصیان ! کدامین راه ما‌ست
آتش دوزخ چرا برما، همیشه پا به جاست
از کجا این آسمان خون شد؟ چرا شد قصه آغازش فنا
قصه گو خوابید و ما ماندیم، در کابوس گاه
راه را گم کرده ایم؟ یا از ازل کج بوده راه
با خدا بودیم یا؟ از روز اول در کما
آن خدایی را که با عشق آفرید این خاک را
می پرستم یا خدای اژدر افکن ؟ مست قدرت مدعا
خالقم با آب و گل ، از شیر شیرین تر ز قند
ساخت از جنس محبت، عشق و مهر این کوزه ها
من چه می دانم کجارفتم غلط این راه را
یا چه کردم با خودم افتادم این گونه به چاه
من اگر گم کرده راهم تا ابد بر من مگیر
او چرا گم کرده راهم از ازل تا انتها
او که خود ترسیم کرده نقشه ی راه از الست
پس چرا نقاش ما نقشی کشید بی پا و دست
گر توانم داد تا گامی زنم از پس این حقه آوایی زنم
پس چرا با نام او خنجر زنند
سالها با نام او اهریمنان در سنگرند
ای خدایی که نمی دانم که ای
با که هستی و طرفدار چه ای
من منم یک زن، زنی آراسته
روسری بر سر، دلم پر از هوس ها کاسته
من زنم یک زن که آیینش تویی
در دلش نام تو با زربفت جانش یافته
ای خدایی که ترا در روز و شب
در تمام بافت های شهر تب
در میان آسمانها و زمین
در نگاه کودکان بی امین
قطره ی اشک تمام دردها
ناله ی تلخ گلوی مردها
بغض های بسته در نای گلو
لا به لای سر رسید آرزو
من ترا در اشک مهتابی ماه
در دل جا ماندگان بی پناه
در کف و امواج دریای سیاه
هاجران در یاس و اندوه و رجا
قایق بشکسته و موج بلا
در دعای مادران مبتلا
کودکان در رقص چوب و دارها
بی گناه و با گناه اندر دعا
ای خدایی که نمی دانم که ای
مهربانی یا تو خشمگین زآدمی
من منم یک زن نماد مادری
دل کف دست لرزد از چشم تری

۳۰اردیبهشت ۱۴۰۲
آذر.م

🙏🌿🥀

عالی بود
استاد حسینی گرامی

رد قلمتان ماندگار
💐💐💐

بسیار عالی👏👏👏

سلام

سلامت باشی آقا سید

درودتان استاد حسینی عزیز
عالی سرودید

درود بی پایان
بسیار عالی قلم زدید

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
استاد بزرگوار
از خواند شعرت
قلب‌ من پرید
بسوی‌ آسمان رهایی
پر کشید
به گلزار بهاران رسید

عرض ادب درود بر شما
سلامت باشید و سعادتمند

درودها
دوست گرامی
شاعر ارجمند