هفت رباعی

هفت رباعی از مهدی ملکی الف همراه با عنوان


قصاص

دارای جهانِ خاص باید بشوم
از دست غمت خلاص باید بشوم

وقتی که خطا نکرده‌ام در عشقت
پیوسته چرا قصاص باید بشوم


لبریز توام

من ماندم و لحظه‌های بارانی عشق
آرام نشد شاعر طوفانی عشق

از بس که تو را سروده‌ام در شعرم
لبریز توام وقت غزل خوانی عشق


آرامش محض

در ساحل عشق؛ مثل دریایم باش
آرامش محضِ کلِ دنیایم باش

وقتی که هوای زندگی پر درد است
ای عشق! خودت بیا نفس‌هایم باش


مرز پایان

اندوه مرا به مرز پایان برسان
تب دار توام، همیشه درمان برسان

صحرای نفسگیرِ دلم را چه کنم؟
یک ذره به این غمزده باران برسان


لطمه نزن

اینگونه به روزگار من لطمه نزن
پیوسته به بند و بار من لطمه نزن

پاییز شدی برای احساس دلم
ای عشق! به نوبهار من لطمه نزن


همدم احساس

رفتی که برای قلب من درد شوی
سخت است که نسبت به دلم سرد شوی

غیر از تو کسی همدم احساسم نیست
برگرد که آرامش این مرد شوی


شبیه من

آتش زده‌ای خانه‌ی ویران مرا
بسیار نکن حسرت چشمان مرا

باید که شبیه من دلت تنگ شود
تا درک کنی حالِ پریشان مرا