جان جهان

جان جهان

ای مظهر بهار و اصل شیدایی 
وی جان جهان پس کجایی 
کی می آیی
سزاوار است پیران ترابینند
ماجوانان ازمصاحبتت بی نصیب
توقطب عالم امکانی وانیس یزدانی 
دارم امید
دربهاری خرم وبامدادی رویایی
می آیی
در میان نغمه‌های خوش بارانی 
وقتی کویرگرم وتشنه کام
بالبانی ترک خورده
به عشق تو می کندروزه داری
وقتی ماه وستاره وخورشید عالم‌ 
زنوررخسارت میکند پرتوافشانی 
وقتی دریاسالهاست به شوقت می کندموج افشانی 
وقتی جنگل سبز برای قدکشیدن 
درازمیکند دستش به سویت با زاری
وقتی عاشقانت عمریست به انتظارت میکنن پرچم داری
امیدزندگانی 
بااین همه سپاه ایمانی
دیگر چه باک زلشگر شیطانی
مارالایق همراهی دررکابت نمی دانی
گویازریاونفاق یاران گریزانی
ای آنکه آیت حق و یدالهی
خالق هستی ترامیدهدپشتیبانی
ای شکوه برف وروشنی بخش قطره های بارانی 
بیاوبرهان مارازین همه چشم انتظاری
جزتو کیست ای محرم دادار
تاکندجهان رابه نورش روشنایی 
گل نرگس سالهاست مردمان شهرما
به یمن آمدنت کوچه ها رامی کنندچراغانی
کاسه‌ی صبرمان به سرآمد
بازآسوی ماای بهارجاودانی
عیدامام عصروزمان مولا مهدی عج برشمامبارک 
بهاالدین داودپور. بامداد