سیطره ی عشق

سیطره ی عشق

آه  که  تأثیر دعا داشت کو
راه به درگاه خدا داشت کو

پیر خرابات که وقت سحر
بر لبش آوای دعا داشت کو

عقده گشایی  که به سینای دل
نیمه شب اندیشهٔ ما داشت کو

عارف ویرانه نشینی که سخت
شکوه  ز  دنیای شما داشت کو

آنکه  برای  فقرا  روز و شب
سفرهٔ بیرنگ و ریا داشت کو

آنکه سر و پای وجودش همه
منظری ازنور وصفا داشت کو

سیطره ی عشق مگر شد تمام؟
چشم خماری که بلا داشت کو

واسع دل سوز که با جان و دل
شوق من بی سر و پا داشت کو

 سید علی کهنگی (واسع) مهر1401