گوزن

سلام به همگی
و اما شعر دوست خوبم پژمان عزیز
در اثار موج نو یا مدرن معنا در المان ها پنهان است
یعنی معنا مستقیم گفته نمی شود و مفهومی ارائه میشود. پیچیدگیِ مفهوم در شعر امروز چند وجهی است. آثار امروزی یا بهتر بگوییم هنر امروزی دارای مفاهیم و معانی گسترده ای هستند و دیگر از مفاهیم سطحی خبری نیست.
شاعر امروزی و کنشمند از درد های آدمی، از مشکلات جامعه و پدیده های گوناگون پیرامونش دور نیست عموماً عقل گراست
و از طبیعت گرایی به پرسش های فلسفی و شبه فلسفی میرسد. در شعر مدرن سر راست نگفتنِ معنا و پرهیز از شرح گزارش ادبی با اطناب و اقناع دیده نمیشود. اگر در نمونه اشعار امروزی (البته در نوع خوبش) عمیق شوید درخواهید یافت که چقدر پیچیدگی حادث می شود و مفهوم در توفانی از چرخش و پیچیدگی یا اصطلاحاً معنایی دور فرو میرود.
البته بنظر من تکنیک های بکارگیری ارایه های مناسب و شناخت جنبه های مختلف هنری و وابستگی شاعر به مکاتب فکری و فلسفی نیز اهمیت بالایی دارد. امروزه چگونه گفتن از چه گفتن اهمیتی بیشتری دارد و تاثیر بهتری بر توده مردم میگذارد.
اشعار امروزی بیشتر از تکنیک های سورئالیستی، رئال جادویی، فرمالیستی، مینیمال و...بهره میبرند و اینجاست که مخاطب بسته به میزان شعور، دانش و تجربیات اش معنای ویژه ی خود را برداشت میکند و این معنا، معنایی تعبیر شده است، نه معنایی مطلق و قطعی. اینگونه است که تک معنایی به چندین معنایی تبدیل میشود و معنا و مفهومی که من می فهمم با مفهومی که دیگری میفهمد فرق دارد و این در شعر پژمان دیده میشود که اغلب کارهاش با متدی ثابت و مشخص است، البته پرداخت و سوژه های متفاوت دارد.
در اشعار پسامدرن مثل شعر پژمان از نصیحت یا خطابه و تک گویی،مونولوگهای پدرانه و کلی گویی خبری نیست. در این شعر روایت زیگزاگی مبتنی بر تخیل و کابوس است و تراکم تصویر در میانه ی شعر پیداست ،بنظرم در جایی از شعر نیم سکته و پرشهایی دارد که البته صدمه نزده و کاملا حل شده است. البته بحث سلیقه است و خب اینها قابل چشم پوشیست، یا به قل خود شاعر نوعی متد است.
در کل شعر گوزن شاکی و معترض است ،از وضع موجود انتقاد میکند اما این موضوع باعث نشده که کلی گویی اتفاق بیفتد یا صرفا تکنیک باشد و شعار. بنظرم اگر شاعران سیاست زده نباشند شعرشان نیز شعار زده نخواهد شد. ناگفته نماند شعرهایش خیلی رادیکالی نیستند و اغلب شاعر کنترل شده رفتار میکند. بنظرم بجای راهکار، پرسش دارد. به هرحال شاعر با کدهایی که در اختیار مخاطب گذاشته است صف خود را مشخص میکند.
ترکیب سازی و تقارن مناسب است و برقراری توازنِ مفهوم در سطرها خوب از آب درآمده است.
بشخصه پایان شعر را در نوع خودش کم نظیر دیدم و خیلی پسندیدم. اکنون میتوان گفت شعر پست مدرن تنها واژگانی پراکنده نیست و این سبک شعر نویسی کاملا جا افتاده است.
شعرِ آوانگارد و رادیکال، شاعری رادیکال و مخاطبانِ تا حدودی روشن فکر و شورشی میطلبد تا در برابر همه چیز توان جذب و فهم معنایی بدینگونه چند سطحی در هنر امروز را دارا باشند. با آرزوی موفقیت روز افزون برای دوست خوبم پژمان جان بدری یا حق.